Month: February 2018

“     Hetgeen was van den beginne, hetgeen wij gehoord hebben, hetgeen wij gezien hebben met onze [‘eigen’] ogen, hetgeen wij aanschouwd hebben en onze handen getast hebben van het Woord des levens
– het leven toch is geopenbaard en wij hebben gezien en getuigen en verkondigen u het eeuwige leven, dat bij de Vader was en aan ons geopenbaard is
– hetgeen wij gezien en gehoord hebben, verkondigen wij ook u, opdat ook gij met ons gemeenschap zoudt hebben. En onze gemeenschap is met de Vader en met zijn Zoon Jezus Christus.
           En [over] deze dingen schrijven wij, opdat onze blijdschap volkomen zij.
           En dit is de verkondiging, die wij van Hem gehoord hebben en u verkondigen: God is Licht en in Hem is in het geheel geen duisternis.
Indien wij zeggen, dat wij gemeenschap met Hem hebben en in de duisternis wandelen, dan liegen wij en doen de waarheid niet; maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het Licht is, hebben wij gemeenschap met elkander; en het bloed van Jezus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde.
           Indien wij zeggen, dat wij geen zonde hebben, misleiden wij onszelf en de waarheid is in ons niet. Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, om ons de zonden te vergeven en ons te reinigen van alle ongerechtigheid.
          Indien wij zeggen, dat wij niet gezondigd hebben, maken wij Hem tot een leugenaar en zijn woord is in ons niet” 1John.1: 1-10.

“     De hand des Heren kwam op mij, en de Heer voerde mij in de geest naar buiten en zette mij neer in een dal; dat was vol beenderen.
        Hij deed mij daar aan alle kanten omheen lopen en zie, zij lagen in grote menigte door het dal verspreid, en zie, zij waren zeer dor.
        En Hij zei tot mij: Mensenkind, kunnen deze beenderen herleven?
        En ik zei: Heer der Heerscharen, Gij weet het.
Toen zei Hij tot mij:
Profeteer over deze beenderen en zeg tot hen:
‘   gij dorre beenderen, hoort het Woord des Heren’.
Zo spreekt de Heer tot deze beenderen:
‘   Zie, Ik breng geest in u, en gij zult herleven;
    Ik zal spieren op u leggen, vlees op u doen komen,
    u met een huid overtrekken en geest in u brengen, zodat
    gij herleeft; en gij zult weten, dat Ik de Heer ben.
Ik nu profeteerde zoals mij bevolen was, en zodra ik profeteerde,  ontstond er een geruis, en zie, een beweging en de beenderen voegden zich aaneen zoals zij bij elkander behoorden;
Ik zag toe, en zie, er kwamen spieren op, en vlees, en er trok een huid overheen;
maar geest was er nog niet in hen” Ezechiël 37: 1-8.

Johannes de Theoloog waarschuwt ons, zijn lezers – ‘voor de antichrist’ – en mensen die onderwijzen dat Jezus ‘níet’ God in een mensenlichaam zou zijn.
Johannes is bezorgd over hun dagelijkse levenswandel en over ons Geloof in de Godheid van Jezus en spoort ons daarom aan om levens te leiden die betamelijk zijn voor kinderen van God. Hij wijst erop dat – ‘waarachtige gelovigen’ – van ongelovigen kunnen worden onderscheiden door hun liefde voor elkaar, hun vrome levens en hun gehoorzaamheid aan Gods geboden.
Johannes wijst ons op de ‘zekerheid’ en de ‘geborgenheid’ die Gods kinderen hebben in Jezus Christus.

God is Licht en daarom laten we ons door niets en niemand anders dan door het Licht leiden. Dit is eveneens de kern van het gebed van het hart: “ Heer, Jezus Christus, Zoon van de levende God, ontferm U, over ons zondaars”.
En als slot onze litanieën, onze smeekbeden bidden wij:
”    Om de eenheid van Geloof en gemeenschap met de Heilige Geest smekend, bevelen wij aan Christus God onszelf, elkaar, en geheel ons leven aan”;
– Aan U, o Heer – “.

Alle mensen, die momenteel lijden  onder het onrecht in de wereld, zouden zo graag willen dat er ‘nu‘ eindelijk eens een mens opstond als het slag van onze Heer;
⁌ Iemand die het onrecht bij name noemt zonder het te vergoelijken ;
⁌ Die de beschuldigende vinger richt naar de ‘Anti-Chist, de Multi-nationals‘, naar de groten der aarde en hun de les leest:
⁌ Die vierkant en zonder omwegen zegt, aanklaagt en aan de kaak stelt wat er in de wereld aan kwaads te bestrijden is.
Vrienden, zo schrijft Johannes de Theoloog:
“      Geliefden, ik schrijf u geen nieuw gebod, maar een oud gebod, dat gij van den beginne gehad hebt. Dit oude gebod is het Woord, dat gij gehoord hebt. Toch schrijf ik u een nieuw gebod, want – wat Waarheid is in Hem en in u – de duisternis gaat voorbij en het waarachtige Licht schijnt reeds” 1John.2: 7,8.

Hoeveel zou er gewonnen zijn, als de theologen er tegenwoordig toe zouden kunnen besluiten om dusdanig te schrijven, zó oprecht, zó onverbloemd, zó geëngageerd tot verandering, tòt verandering oproepend, voor de catastrofe waarschuwend, ons uitwegen wijzend!

Maar telkens opnieuw wordt duidelijk, dat loutere aanmaningen tot boetedoening, toespraken met verwijten en aansporingen het béter te doen – niet eens iets uithalen, wanneer het gaat om een politieke tactiek tegen het kwaad op de korte termijn, laat staan als het gaat om een strategie op langere termijn, zelfs de hoopgevende ‘Verenigde Naties’ zijn niets anders dan een papieren tijger.
Zo lang er op het kwaad wordt gescholden en manifesten worden voorgelezen, zolang strijdt men tegen symptomen aan de oppervlakte. De ziekte, het verderf wordt niet genezen.
Karl Marx heeft nu wel gezegd, ‘dat het er om gaat de schande nog schandelijker te maken door ze aan het licht te brengen’.
Maar wie het daarbij laat – en we zien niets anders om ons heen – handelt zoals iemand die een griep wil genezen door de zieke ertoe te brengen, zo luid mogelijk te hoesten en te niezen.
Wie zó denkt, dient toch wel héél naïef geworden te zijn, als of de mensen, nu eens goed, dan weer slecht, nu eens rechtschapen, dan weer kwaadwillig, nu eens welwillend, dan weer boos zouden zijn, al naar gelang het toeval en iemands humeur.
Reeds de wetenschap van de psychologie laat zien, dat ons gedrag niet op zichzelf mag worden beschouwd, maar het consequente resultaat vormt van latente houdingen en blijkbaar is Onze Heer en Verlosser Jezus Christus eenzelfde opvatting over de menselijke schuld toegedaan.
Altijd en eeuwig, wanneer Hij over de ‘zonde’ van de mens spreekt,
schildert Hij ons niet af als lieden, die onder andere ook nog bepaalde schulden hebben, maar als mensen wier gehele leven uit schulden bestaat:
“      Daarom is het Koninkrijk der hemelen te vergelijken met een Koning, Die afrekening wil houden met Zijn slaven [dienaren].
       Toen Hij begon te rekenen, werd een voor Hem geleid, die tienduizend talenten schuldig was.
Omdat deze niet bij machte was te betalen, beval Zijn Heer hem [aan de wereld]  te verkopen, met zijn vrouw en kinderen en al wat hij bezat, opdat er betaald kon worden.
De slaaf [de dienaar] wierp zich neer als smekeling en zei: ‘ Heb geduld met mij en ik zal U alles betalen’. De Heer van die slaaf [dienaar] kreeg medelijden met hem en hij liet hem vrij en schold hem de schuld kwijt” Matth.18: 23-28.

Wij weten allemaal wat er vervolgens plaats vond, hetgeen uitkomend in de vermaning:  ‘Als jij niet wilt wat jou overkomt, doe dat dan ook een ander [je naasten] niet aan’; eindigend in:
“ Zo zal ook Mijn Hemels Vader u doen, indien een ieder zijn broeder, niet van harte vergeeft“ Matth.18: 35.

Maar dan zegt u vervolgens in zó’n geval heeft het menselijk [volgens de wereld] gesproken helemaal geen zijn meer om tot wàt vóór ‘veranderingen’ op te roepen, waar zijn we dan in Gods Naam mee bezig?
Waar zijn al die moeiten en dat vasten dan goed voor?
Wanneer iemand zich absoluut insolvent, onvermogend ervaart [is] om terug te betalen – geen cent bezit, zijn alle eventuele aanmaningen tot [terug-]betalen nutteloos en zó verlangt Christus, onze Verlosser, in eerste instantie geen zogeheten daden en boetvaardigheid en bekering, maar hij roept er alleen vastberaden toe op, ons ten opzicht van God en alles wat Goddelijk is onvermogend [insolvent] te verklaren.

Iemand, die af en toe méér drinkt dan goed voor hem is [en welke westerling heeft dit niet ervaren], kan misschien op grond van heftige strafredes tegen de alcohol iets aan zijn/haar gedrag veranderen. Maar alles wordt anders vanaf het moment, dat wij er niet meer onder uit kunnen in te zien, die mens ‘is’ een alcoholicus. Vanaf dat ogenblik zijn alle vermaningen, adviezen en verwijten zinloos en bereiken beslist alleen maar het tegenovergestelde; die mens zal slechts schuldgevoelens krijgen en die met nog meer alcohol wegspoelen; hij kan alleen wordt geholpen, wanneer zij/hij ertoe wordt gebracht, zich eerst eens ‘nu’  met haar/zijn problemen en conflicten – die trouwens niet in de alcohol zelf schuilen – zonder vergoelijking, maar ook zonder wéér nieuwe beschuldigingen en veroordelingen te verstaan. Zij/hij dient het Godsvertrouwen te krijgen, dat zij/hij ook met ‘haar/zijn‘ spanningen en moeilijkheden kan leven, om een sterker ego te krijgen dat tenslotte ook de vluchtwegen van haar/zijn onevenwichtigheid overbodig maakt.

            Ezechiël ziet in een visioen een dal dat vol ligt met mensenbeenderen.
Een beeld van het verbannen Volk [Israël, de Kerk], dat geen hoop meer heeft.
Maar wanneer de doden opnieuw op hun voeten [op eigen wankele benen] staan, vormen zij een onafzienbare menigte. God blaast Zijn Volk nieuw leven in.
Met de wind-adem-geest, dat is één woord Ruach [רוח] in het Hebreeuws.
– Wanneer de wind-adem-geest van de mens goed is, steun ondervindt van de Heilige Geest, helpt deze ons.
– Wanneer de wind-adem-geest van de mens schadelijk – is er vernietiging, ondergang op komst.

Het leven is van God, ‘Hij‘ kan het geven en nemen – ‘Hij’ doet ons verzoekingen ervaren om ons op de rechte weg naar het Hemels Koninkrijk te begeleiden. Wanneer wij kinderen van God zijn onderkennen wij dit ‘hier en nu’ om ons heen en uit Liefde tot de Vader maken wij een voor God aanvaardbare keuze.

God’s Heilige Geest waait waarheen Hij wil om ‘Vrijheid’ aan de aard’s-gebonden mens, de gevangenen te verkondigen.

Voor het overgrote deel van de [orthodoxe] mensen is het feest van aanstaande zondag de H. Gregorius Palamas misschien wel een beetje een vaag feest.
♥︎ Bij Christus, onze Verlosser kun je je wel nog wàt voorstellen, zoals Hij op aarde was, – als God en mens, Krachtig -, Hij was doortastend – deed wonderen – maar zeker ook iemand die je kon zien, horen en aanraken.
Hij verscheen in een Hemelse Gedaante op de berg Thabor en aan de uitlating van de Apostelen kunnen we opmaken dat wij mensen dat moment zo graag willen vasthouden en in onze tenten [rugzakjes] willen opbergen, voor onderweg. Een goddelijk kind doet dat ook en vraagt: “Nóg een keertje?” en “Nog één . . . keertje?”
♥︎ God, de Váder is voor ons eveneens vertrouwd, want we kunnen ons allemaal wel iets voorstellen bij Zijn dagelijkse Vaderlijke zorg en Zijn Liefde voor ons. –
➥ ♥︎ Maar de Heilige Géést, daar krijg je maar weinig vat op.
⁌ Wat moet je nou -‘ins Hemelsnaam’- met het geluid van een hevige windvlaag?
⁌ Met vlammen die zich als vuurtongen verspreiden over hoofden?
⁌ Met mensen die op luide toon in vreemde talen [van het hart] beginnen te spreken?
⁌ Is dat niet allemaal wat vreemd, wat on-alledaags?

Dat is het inderdaad, want het Koninkrijk God’s is van een heel andere orde dan het Koninkrijk van deze wereld. Dat is wanneer gewone mensen òngewone dingen doen, die Hemel en aarde vèr overschrijden.
Het is het Koninkrijk van Geestkracht, van de Liefde,
⁌ van het zelf geen woorden kunnen vinden voor de grote dingen die God doet,
⁌ van het wèrkelijk bewogen zijn, bewogen worden en in beweging komen.
En tóch is dat allemaal ook héél dichtbij, héél tastbaar, zo tastbaar als je eigen lichaam.
⁌ Voel maar even aan je hand, wat die allemaal kan doen,
⁌ Ervaar maar eens, wat je mond, die kan zingen, maar ook allemaal andere dingen kan aanrichten,
⁌ Of aan je voeten, op de weg, die zij ten goede betreden, of die verdwaald raken.
⁌ Of je ogen en oren, die zich naast het goede en mooie richten op datgene,
wat je beter kunt vermijden, dit is allemaal jouw lichaam.
⁌ Jij maakt de keuzes in het leven, ten goede òf ten kwade,
uit Liefde òf uit hoogmoed, dat je het als mens zelf alleen wel afkunt.

“Machtigen vernedert u!’
God is mèt ons, erkent het, volkeren.
Koestert maar plannen, de Heer verijdelt ze.
Want mèt ons is God.
Het woord dat ge spreekt, zal geen stand houden.
Want mèt ons is God.
Uw vrees zal ons geen angst aanjagen, ons zelfs niet doen schrikken,
Want mèt ons is God.
Want de Heer is onze God: Hen zullen wij heiligen en Hij is onze vreze.
Want mèt ons is God.
Als ik op Hem vertrouw, is Hij mij tot heiliging.
Want mèt ons is God.
Zie ik tezamen met de kinderen, die God mij gegeven heeft.
Want mèt ons is God.
Het volk, dat in duisternis wandelde, heeft een groot Licht aanschouwd.
Want mèt ons is God.
Over ons, die woonden in het land en het duister van de dood, is een groot Licht opgestraald.
Want mèt ons is God.
Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven.
Want mèt ons is God.
De heerschappij is op Zijn schouders gelegd.
Want mèt ons is God.
En aan Zijn vrede zal geen einde zijn.
Want mèt ons is God.
Zijn Naam is: Engel van de Grote Raad.
Want mèt ons is God.
Wonderbare Raadgever.
Want mèt ons is God.
Sterke God, Meester, God van de Vrede.
Want mèt ons is God.
Vader van de toekomstige eeuwigheid.
Want mèt ons is God.
Eer aan de Vader en aan de Zoon en aan de Heilige Geest.
Want mèt ons is God.
Nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen.
Want mèt ons is God.
Machtigen vernedert u!’
God is mèt ons, erkent het, volkeren”.
uit Grote Completen, Avondgebed, uit ROK ’s-Gravenhage.

Vertelt uw kinderen van wat ‘Het’ fenomeen wordt genoemd,
de Heilige Geest is als de wind, Die weet waarheen Hij waait.
Vertel hen hoe zij goede geesten tegenkomen, die ons mensen bijstaan;
maar dat er ook kwade geesten zijn, die ons misleiden.
Wanneer is het schadelijk? Wat komt ons ten goede en wat smaakt naar meer?
Maak hier een spel van aan de hand van voorbeelden, de windmolens in ons land. De krans van de uitgebloeide paardenbloem, waardoor het zaad verspreid wordt en er nieuw leven ontstaat op de wind.
• In de loop van het gesprek verstaan kinderen de verschillen:
vernietigende storm, wild tierende tornado’s en gierende orkanen, die in samengaan met erupties van de aarde verwoestende tsunami’s doen ontstaan; het is allemaal wind en alleen God weet waar Zijn Geest waait.
Je kunt je kinderen niet vroeg genoeg het verschil leren.
• De was, die droogt en de wolken, die varen op de wind en
regen verspreidt over geheel de aarde, zodat groen gras kan ontspringen.
• Wind, die zandstormen in de woestijn de mens de adem ontnemen en
hen doet bidden om verlossing.
• Maar de wind, die ook elektriciteit opwekt, waarmee onze bedenksels
kunnen voortbewegen en warmte en licht wordt veroorzaakt,
licht wat – door ‘God gegeven’ intellect op haar beurt weer elektriciteit opwekt.
☛ Dat het niet vreemd is, dat je jezelf als mens niet veilig voelt in de duisternis,
maar dat je mag vertrouwen op de Heer, onze God.
Elk lichaam heeft behoefte aan rust en wil slapen, teneinde
hersteld van de vermoeienis van de nacht,
weer fris en vrolijk in Gods tuin mag spelen.

➥ Vertel hen absoluut géén hoge dunk te hebben van zichzelf, dat God Zelf
in alle eenvoud David heeft geïnspireerd door de heilige Geest en heeft gezegd:
“    De Heer sprak tot mijn Heer:
‘Neem plaats aan mijn rechterhand, tot ik je vijanden onder je voeten heb gelegd’”.
Koning David noemt Hem Heer en dat onze Heer, Jezus Christus zei:
⁌ “   Pas op voor de kenners van de Blijde Boodschap,
de farizeeërs, die zo graag in dure gewaden rondlopen en
eerbiedig begroet willen worden op het marktplein en
een ereplaats willen in de gebedshuizen en bij feestmaaltijden:
‘ ze verslinden de huizen van de weduwen en
zeggen voor de schijn lange gebeden op’.
Over hen zal strenger worden geoordeeld dan over anderen!’”.
⁌ “Hoe onze Heer. Jezus Christus tegenover de offerkist ging zitten en
toekeek hoe de mensen er geld in wierpen.
Veel rijken gooiden veel geld in de kist en
er kwam ook een arme weduwe, die
er twee muntjes in gooide”.
Dat Christus ons toen verzekerd heeft:
⁌ “Deze arme weduwe heeft meer in de offerkist gedaan dan
alle anderen die er geld in hebben gegooid; want
die hebben gegeven van hun overvloed, maar
zij heeft van haar armoede alles gegeven wat ze had,
haar hele levensonderhoud”.

Wij, volwassen geworden, zouden er onderhand aan gewend dienen te zijn,
dat Christus, onze Verlosser ons dingen zegt die naar iets groters verwijzen,
raadsels vertelt die Hij niet helemaal uitlegt en wijst naar een grotere Waarheid, Die Hij als grote Pedagoog graag wil overbrengen, maar
die niet, of nòg niet, in duidelijke taal kan worden uitgesproken.
– -> Hij licht een tipje van de sluier op over het allergrootste geheim op.
– -> Hij is niet alleen de beloofde Messias, Die met koninklijk gezag
naar Jeruzalem en de tempel komt.
– -> Hij gaat ‘niet alleen’ sterven om het ware Hemels Koninkrijk te vestigen
[hoewel de apostelen dit nog niet hebben begrepen].
– -> Hij doet dit alles ‘niet alleen’ als Zoon van God,
maar als het Licht van de wereld,
als Verlosser van de wereld.
“   De Heer zegt tot mijn Heer: zit neer aan mijn rechterhand.
Opdat Ik uw vijanden zal maken tot een steun onder uw voeten.
Een scepter van Kracht zal de Heer u zenden vanuit Sion:
heer [man van stand, maar ook leger], temidden van uw vijanden.
Bij U is Heerschappij op de dag van uw kracht, in de stralende luister van uw heiligen. Uit de schoot heb ik U voortgebracht vóór de morgenster.
De Heer heeft gezworen, onveranderlijk: Gij zijt de priester in eeuwigheid, volgens de orde van [ook lekenpriesters] Melchizedek.
De Heer is aan uw rechterhand; Hij verbrijzelt koningen op de dag van Zijn toorn.
Hij oordeelt de volkeren, maakt talrijk de gevallenen; de hoofden van velen
verplettert Hij op de grond. Uit een beek onderweg zal Hij drinken, en dan het hoofd verheffen” Psalm 109[110] vert. ROK ’s-Gravenhage.

Woorden zijn in staat op verbijsterende en revolutionaire het Geloof uit te drukken, dat Christus, onze Verlosser het niet alleen had over Israëls God, Die
beslissend handelt om het Hemels Koninkrijk te vestigen.
Hij beleed en verkondigde hier dat Hij Israëls God belichaamt, de God van de Kerk en de gehele wereld.
En Jezus bevestigde het beeld van de voorafschaduwing daarvan al in de Psalmen Zelf. Na het vers dat Hij Persoonlijk heeft geciteerd, spreekt de Psalm over Hem als komende Koning of Heer, als een priester [een spelleider] – een priester voor eeuwig. Het verwijst daarom vooruit naar iets wat ook onder de oppervlakte is gaan borrelen, sinds Jezus in Jeruzalem aankwam; Christus is het Licht van de wereld: wij bezitten slechts één God, zijn samen met het Joodse volk als Kerk één Volk met één Herder.
“      Allen verwachten van U, dat Gij hun voedsel geeft te rechter tijd.
Gij geeft het hun en zij zamelen in; Gij opent Uw genaderijke hand en
allen worden met het goede verzadigd.
Maar als Gij Uw aangezicht afwendt, dan worden zij verbijsterd,
Gij neemt hun adem weg en zij bezwijken: zij keren terug tot hun stof,
Gij zendt Uw Geest uit en zij worden herschapen: Gij maakt nieuw het aanschijn van de aarde”. Psalm 103[104]: 27-31.

We leven in vreemde tijden. Het is net alsof vele mensen vandaag de dag méér van de nacht houden, dàn van de dag. Er zijn steeds maar méér en meer “nachtmensen”. Zij vermaken zich ’s nachts en wanneer zij bij het aanbreken van de dag oververzadigd en moe thuiskomen, vallen ze in slaap.
Is dit ook één van de tekenen der tijden, de eindtijd, die komen gaat?
Begint bij ons ook, geestelijk gezien, de nacht te overheersen?
Maar wanneer de nacht op zijn diepst is, verschijnt de Morgenster.
Vanaf het allereerste begin is er vijandschap tussen het Licht van God en duisternis.
Er is strijd tegen God en Zijn Koninkrijk, het Koninkrijk der Hemelen.
Deze zal en kàn niet ophouden, totdat àlles is volbracht, datgene wat geschreven staat, tot aan de Apocalyps, het boek Openbaringen toe.
De tegenstrever, de satan is de overste van deze wereld, vorst van de duisternis.
De mens die in duisternis leeft, wordt gekenmerkt door blindheid, onzekerheid.
Hij wordt geleid door de macht van het kwaad, soms heel subtiel, want de tegenstrever, de satan doet zich voor als een engel van het licht.
Hij wàs ook een engel van het Licht, maar hij heeft zich in hoogmoed afgekeerd van God, is gevallen engel en leeft in een sfeer van ziekte en dood.

“God is Licht. In Hem is in het geheel geen duisternis” 1John.1: 5.

Johannes schrijft: Dit is het Evangelie dat . . .  wij, discipelen, van Christus gehoord hebben en aan u allen verkondigen wij deze Blijde Boodschap.
Zijn Evangelie begint hij met: “In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God……In het Woord was leven en het leven was het Licht der mensen en het Licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet gegrepen” John.1: 1-5.
Zo beschrijft ook Johannes de strijd tussen Licht en duisternis.
En Jezus sprak, terwijl Hij bij de Schatkamer stond, lerende in de Tempel:
“Ik ben het Licht der wereld; wie Mij volgt zal nimmer in de duisternis wandelen, maar het Licht des levens hebben” John.8: 12.

Wanneer iemand in het Licht wandelt, wordt hij gekenmerkt door zekerheid. Je ziet de weg recht vóór je die je kunt bewandelen, je kunt gewoon niet anders, want Christus is de Weg, de Waarheid en het Leven.
Door het Licht kun je elkaar zien in het Licht en de Waarheid van onze Heer.
Door het Licht herkèn je de wereld om je heen, zodat je door Heilige Geest weet, wat uit God is en wat Hem en dus ook jou vijandig is.
Door het Licht van Christus zal je niet in de put vallen, maar met Hem op de rots staan en met en door Hem Leven en regeren.
Het wandelen in Licht of duisternis is niet iets, wat ons nou eenmaal overkomt. Het is een keuze, die je maakt en wáár dient te maken ….. èn steeds maar weer opnieuw ….. Christus leert Zijn Volgelingen, als aan Zijn discipelen, de goede weg te bewandelen:
“Wandel in het Licht, opdat de duisternis u niet zal overvallen. Gelooft in het Licht, ….opdat jullie kinderen van het Licht [van God] zal mogen zijn” John.12: 35, 36.
Op die manier legt Christus er ook bij ons de nadruk op dat wij, die Zijn Licht ontvangen hebben, mogen wandelen in het Licht. Hij Zelf heeft het vuur van de Heilige Geest gegeven en ontstoken, want het is de roeping van de apostelen en ook van ons, dat wij door de Heilige Geest zullen zijn als “Lichtende sterren” te midden van een ontaard geslacht: “Gij zijt het licht der wereld. Een stad die op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Ook steekt men geen lamp aan en zet hem onder de korenmaat, maar op de standaard, en zij schijnt voor allen, die in het huis zijn. Laat zo uw licht schijnen voor de mensen, opdat zij uw goede werken zien en uw Vader, die in de hemelen is, verheerlijken” Matth.5: 14-16.
Wie “wijs” is, zal door z’n inzet ‘Gods Licht‘ – in en door – onder de mensen laten schijnen.
Waarom is dat Licht zo belangrijk?
Omdat wie geroepen is en Christus als Verlosser heeft aangenomen, tot:
“een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie behoort, aan God ten eigendom, om de Grote Daden te verkondigen van Hem, Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar Licht” 1 Petr.2: 9.
Waarom zou iets wat te mooi is om waar te zijn niet bewaarheid kunnen worden? Dat is de basis van ons Geloof in Christus Jezus, onze Heer.

Wij zijn geroepen om duidelijk aan te tonen, tot Wie wij in werkelijkheid  ‘eigenlijk‘ toebehoren. Wij leren daarop onze kinderen dat er verschillende soorten van geloof in de wereld zijn; we leren hen onder woorden te brengen dat elk geloof respect verdient en elk persoon evenwaardig, gelijk blijft ondanks de verschillen in religies. Wij leren onze nazaten dat men door filosoferen samen tot nieuwe inzichten kan komen, elkaar kunnen verrijken met ideeën en bedenkingen, elkaar op een nieuw denkspoor en tot een daarbij behorende nieuwe weg kunnen bewegen.
Zo komen wij tot een nieuwe Hemel en een nieuwe aarde;
Vrede aan U allen, broeders en zusters.

 

“      Alle dingen zijn Mij overgegeven door Mijn Vader en niemand kent de Zoon dan de Vader, en niemand kent de Vader dan de Zoon en aan wie de Zoon het wil openbaren.
       Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven;
neemt mijn juk op u en leert van Mij, want
Ik ben Zachtmoedig en Nederig van hart en gij zult rust vinden voor uw zielen; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht“
Matth.11: 27-30.

“      Maar de Vrucht van de Geest is
Liefde, Blijdschap, Vrede, Lankmoedigheid, Vriendelijkheid, Goedheid, Trouw, Zachtmoedigheid en Zelfbeheersing.       Tegen zodanige mensen is de Wet niet.
Want wie Christus Jezus toebehoren, hebben  het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd.         Indien wij door de Geest leven, laten wij ook door de Geest het spoor houden.
Wij dienen niet praalziek te zijn, elkander tartend, elkander benijdend.
        Broeders, zelfs indien iemand op een overtreding betrapt wordt,
helpt gij, die geestelijk zijt, hem terecht in een geest van zachtmoedigheid,
ziende op uzelf; gij mocht ook eens in verzoeking komen.
        Verdraagt elkanders moeilijkheden; zo zult gij de Wet van Christus vervullen“ Gal.5: 22- 6: 2.

Voorafgaand aan vergeving’s-zondag, de Zondag waarop wij Orthodoxen stilstaan bij het feit dat wij de geneugten hebben verloren van het Paradijs, wordt onze aandacht door de Kerk opgeroepen tot het beoefenen van de ascese.

“   Het staat de mens vrij om in de verloren toestand te blijven òf hij/zij kiest ervoor om innerlijk te worstelen teneinde zichzelf te hervormen”.
Philocalia.

Onze Heer en Verlosser Jezus Christus heeft ons duidelijk gemaakt dat: – al het uiterlijke -, al is het op zichzelf nog zo zuiver, – doodt -; alleen de geest heeft het leven en maakt alles levend waar hij in doordringt.
Jullie dienen daarom Zijn Pedagogie, Zijn Leer daarom ook kort en eenvoudig mogelijk samen te vatten, slechts voor zover de mensen deze over het algemeen nodig hebben. En wie deze Leer in praktijk brengt, zal ook in de mate ‘van uitwerking’ werkzaam zijn door de Geest van God in zichzelf levend doen worden en vervolmaken.

“Ons grootste doel is het eigen zelf-behoud en dat is te bereiken door zelf-kennis.
Door niet langer naar onszelf te kijken en in die waan te blijven
wanneer we de ander maar blijven beoordelen,
leiden we in werkelijkheid onszelf af door naar anderen te kijken;
dat gebeurt er met degenen die zichzelf ‘niet’ kritisch bekijken.
Wat ze bij de ander beoordelen is kracht, schoonheid, reputatie ,
[politieke] macht, overvloedige rijkdom, pracht, eigenbelang,
lichamelijke gestalte, een zekere gratie van vorm of het leven en
hebben daarmee het idee dat dit is wat henzelf ontbreekt.
Zulke personen maken een erg slechte behoeder van zichzelf: vanwege hun instelling de ander te beoordelen alsof het henzelf betreft laten ze zichzelf onbewaakt.
Hoe kan een persoon beschermen wat hij niet kent?
De meest veilige bescherming voor onze schat is onszelf te onderzoeken:
ieder dient zichzelf te aanschouwen en te herkennen hoe hij zelf is,
en  zichzelf onderscheiden in al datgene wat hijzelf tekort komt,
opdat hij niet onbewust iets anders beschermt dan zichzelf.
Het is ruim voldoende om jezelf te kennen; hou je bij je eigen opdracht en God zal je spoedig Vrede sturen” H.Gregorius van Nyssa.

Vandaag de dag verdrinkt de mens echter haast in de vele problemen, die hem omringen.  Maar in plaats van een correcte analyse te maken van zijn eigen toestand – rekenschap af te leggen ten opzichte van de aanwijsbare aanwezigheid van zijn Formeerder en berouw toont en de hulp van God inroept, distantieert de mens zich van Degene, Die zijn voorouders als God verheerlijkten.
Zij zoeken daarentegen hun heil in magie of tovenarij, de vermeende vaardigheid de werkelijkheid te manipuleren met behulp van speciale kunstgrepen, door vaste rituelen en spreuken op basis van vermeende verborgen krachten; zij kennen daarmee rechten toe aan de tegenstrever [de duivel] en zijn gelijkgezindten en leven dus een ‘goddeloos’ leven, die tot een zekere ondergang leidt. Ze leven alsof er geen levensritme, geen gebed bestaat en begaan dodelijke zonden, dusdanig dat het normaal is geworden om hun problemen te laten oplopen en hun omgeving en hun familie te ruïneren.

Een andere val voor velen is de zoektocht naar charismatisch gezag, welke gebaseerd is op de persoonlijke kwaliteiten van de spelleider [priester] en de erkenning daarvan door z’n volgelingen.
Deze vorm van misleiding is vandaag de dag volop beschikbaar voor slachtoffers, die mensen gezag en overwicht toekennen teneinde de spelleiders hun problemen te laten oplossen, maar ondervinden daarbij de moeilijkheid om zelf te veranderen, hun levensstijl dusdanig om te buigen dat deze zich zal richten op het spirituele.
Charismatische persoonlijkheden kunnen hele volksmassa’s – ten goede of ten kwade – in beweging brengen. Helaas zijn veel van degenen die deze charismatische bewegingen aanzetten veelal nep-charismatici en komen hun volgelingen doordat zij de regie over zichzelf niet opnemen, bedrogen uit, zelfs priesters nemen op deze wijze vele kleingelovigen in hun dwalingen mee.
Nep-charismatici hebben absoluut geen relatie met God, die ook maar enigszins lijkt op overgave en de nederige levenshouding van degenen, die zich in deze wereld bewust [in eenzaamheid] aan godsdienst en boetedoening wijden.
Het verschil in levensstijl en vernedering is enorm en het lijkt erop dat zij de authenticiteit van de levenshouding – de bovennatuurlijke gaven en ijver, die daar bij behoort, trachten te verbergen, terwijl de nep-charismaticus zichzelf wel als zodanig tentoon spreidt, de ander misleidt en hen als  slachtoffers financieel tracht te exploiteren. Veelal bezitten dit soort persoonlijkheden veel narcistische eigenliefde en gebruiken en misbruiken anderen om zichzelf te bevredigen en ‘vooral zelf‘ veel voordeel te behalen. Narcisten hebben vaak de eigenschap geen rekening te houden met anderen, dulden vaak geen tegenspraak en voelen zich boven elke vorm van [kerkelijke] wet verheven.
Na u duidelijk te hebben gemaakt wat ascese ‘niet’ is, opdat u niet, zoals velen ervaren hebben, in verzoeking mocht geraken dergelijke op het eerste gezicht degelijke praktijken na te gaan volgen, wordt nu getracht duidelijk te maken wat ascese wel is.

Wat doet een asceet om zijn bestaan in de moderne wereld te rechtvaardigen?
Het lijkt er dan op alsof de asceet alleen maar gedefinieerd kan worden naar wat hij/zij uiterlijk gezien tot stand brengt, en niet naar wat hij/zij is of naar de aard en de kwaliteit van zijn leven.
Van hem/haar wordt verlangd dat hij/zij zich verantwoordt in een wereld van die slechts hoeveelheid [zelfs statistisch] waardeert, terwijl zijn/haar levenstaak gericht is op echte, waarachtige levenskwaliteit.
De asceet tracht de duidelijkheid en de waarheid van zijn/haar innerlijk bewustzijn te verdiepen om meer mens te worden in Christus, teneinde een mens te worden – ‘verlicht door de Genade en door de Gaven van de Heilige Geest’.
De wereld heeft behoefte aan mensen die vrij zijn van de eisen van de wereld,
mensen die niet vervreemd zijn door de slavernij van de wereld.
De ascetische roeping wordt traditioneel beschouwd als een charisma van vrijheid, waarin de asceet eenvoudig zijn/haar rug naar de wereld toewendt, maar die zich integendeel vrij voelt in de vrijheid van de kinderen Gods uit kracht van het feit: ‘Christus volgend in de woestijn en delend in Zijn verzoekingen en Zijn lijden, Hem kan volgen waar Hij ook mag gaan‘.
Het ascetische leven is in zekere zin aanstootgevend, want de asceet is iemand die eigenlijk geen specifieke taak vervult, althans voor de buitenwereld.
Hij/zij is vrij van de routine en de verplichtingen binnen de georganiseerde menselijke samenleving. Vrij waarvoor? Vrij om te zien, vrij om te loven, vrij om te begrijpen, vrij om te beminnen. Wat de asceten vooral zoeken, is hun eigen ware zelf – ‘in Christus‘.
En om dat te kunnen, moesten ze hun valse, uiterlijke zelf, gevormd onder de maatschappelijke druk in ‘de wereld’, volledig afwerpen.
Zulk een ideaal laat zich gemakkelijk beschrijven, maar is heel wat moeilijker te verwezenlijken. In werkelijkheid zijn er ook in het leven van een ascetische communauteit veel taken en bepaalde voorgeschreven gebruiken zodat de asceet binnen zijn/haar eigen kleine wereldje een sociaal leven leidt zoals iedereen.
Dit sociale leven kan zelfs gecompliceerd worden en een beetje te actief. En de asceet ondergaat daarbij dezelfde verzoekingen om te vluchten in zinledigheid, in ongeloof en rusteloze agitatie.
Toch is het de bedoeling van het ascetische leven een mens in staat te stellen de werkelijkheid onder ogen te zien in al haar naaktheid en ontstellende feitelijkheid, zonder verontschuldigingen, zonder nutteloze verklaringen en zonder uitvluchten. 

Ascese [Gr.: ἄσκησις, askèsis] is het streven naar of het beoefenen van een reine levenswandel door de eigen hartstochten en begeerten te beteugelen en zelftucht toe te passen. Ascese kan gepaard gaan met meditatie teneinde de geest stil te maken maar ook met het beoefenen van lichamelijke onthouding van aardse geneugten.
Versterving was van oorsprong de training van atleten. Daarna werd het begrip uitgebreid tot de beoefening van wijsheid, deugd en vroomheid [zie o.m. de Stoa].
In religieuze zin is het het streven naar beheersing of onderdrukking van natuurlijke behoeften om tot een vorm van reinheid te komen.
Vasten en [seksuele] onthouding zijn in die zin vormen van ascese; de doelen van een ascetische levenshouding kunnen echter verschillen.
Het kan een vorm van boetedoening zijn, zichzelf dienstbaar op te stellen tot God, een middel tot zelf- discipline voor het geestelijk leven, het op aarde reeds verkrijgen van een hogere geestelijke status of het verwerven van verdienste voor het hiernamaals.

Ook kan het zijn dat men het [eigen] lichaam of dit bestaan zelf slecht of waardeloos acht en de versterving zoekt. In de Blijde Boodschap is ascese geen doel op zich, aangezien de schepping als goed wordt voorgesteld en de mens daarin geen minderwaardig wezen is, wel wordt in het Nieuwe Testament matigheid gepredikt.
Het [vroege] christendom kende via het voorbeeld van de profeten echter wel [soms extreme] vormen van ascese zoals het kluizenaars- en -kloosterbestaan, gebaseerd op geloften van stilte, armoede, kuisheid en gehoorzaamheid.
Elke asceet nam op eigen wijze door de tijd -in volledige vrijheid; op verschillende plaatsen van de wereld en in bepaalde omstandigheden z’n/haar kruis op, teneinde Christus te volgen. Iedere asceet volgde een geheel persoonlijk pad, maar ze hebben allemaal een gemeenschappelijk doel: het onderhouden van de geboden van God en het zoeken naar hun vereniging met God.

Ze bewonderen kwaliteiten als stilte, geduld, zelfverloochening, stabiliteit en de kracht die het gebed hun gaf en ze doorstonden alle mogelijke moeilijkheden.
Boven alles bewondert de één de eenvoud waaronder de nederigheid, de gratie en belangstelling voor bovennatuurlijke gebeurtenissen en behielden daarbij een eenvoud zonder prat te gaan op datgene op datgene wat hen in staat zou stellen dat ze over iets bijzonders beschikken. De ander begaf zich echter als ‘niet behorend tot de wereld’ juist onder de mensen en nam op die wijze door er onder gebukt te gaan zijn/haar kruis op.
Uit hun liefde voor God offeren zij zichzelf op voor Zijn beeld en bieden zichzelf aan om datgene wat zij veroverd hadden met anderen te delen. Zij bezitten niets, maar staan velen in hun geestelijke nood bij, in woord, door hun voorbeeld en het bijbehorende gebed.
Hun enige belang en hun verlangen is dat bezoekers door hun toedoen zover komen om God, Christus, de Zoon van God en Zijn Heilige Geest, zijnde de drie-ene-God geëerd zal worden en Christus gevolgd zal in deze wereld worden.

Orthodoxie is de volheid van het aloude, apostolische christendom, een ware orthodox christen worden geacht een christen zijn in de meest volledige zin van het woord, en dat is echt niet gemakkelijk.
Het duurt een leven vol constante onzichtbare oorlogvoering, ascetische discipline, zelf-verloochening, zelf-kruisiging en actieve, onzelfzuchtige liefde.
Om echt orthodox te zijn, zul je voor jezelf moeten sterven en “je leven haten” conf. Luc.14: 26
– Dit is het leven vanuit je eigen ego;

– Je dient te sterven aan eigenliefde en sensueel genot, die, zoals de Heilige Vaders leren, de voornaamste resultaten zijn van de herfst en de wortel van alle zonden;
– Je dient in jezelf op zoek te gaan en je eigen zonde onder ogen te zien, niet alleen als afzonderlijke handeling, maar als steeds terugkerende conditie.
– Vervolgens dien je alle subtielste passies uit te roeien die je van God afhouden.
– Je dient wrok te overwinnen door je medemens te vergeven, wat alleen kan gebeuren door de genade van Christus.
– Je dient alle verlangens naar populariteit, acceptatie, erkenning, goedkeuring en
‘zelf-liefde‘ af te leggen, zelfs ten opzichte van andere leden van de orthodoxe kerk.

    Christus zei:
“   Een ieder die zijn kruis niet draagt en achter mij aan komt, kan mijn discipel niet zijn. Want wie van u, van plan om een toren te bouwen, gaat niet eerst zitten, en telt de kosten, of hij voldoende heeft om het af te maken?” Luc.14: 27-28.
Veel mensen nemen het kruis van Christus niet op omdat ze zien dat
het te veel van hen zal vereisen. Anderen nemen het op, maar laten de kosten dan niet meetellen wanneer het te zwaar wordt. Weer anderen, die orthodox worden, doen het uit wereldse motieven: het verlangen om meer ‘correct‘ en historisch authentiek te zijn en zich vervolgens boven protestanten en rooms-katholieken verheven te voelen; de wens om de mooie esthetiek van orthodoxe liturgie te ervaren, etc.
Ze komen echter nooit tot de essentie van het orthodoxe christendom, omdat
ze niet echt het Kruis van Christus hebben opgenomen, proeven ze  nimmer de onaardse vreugde van Zijn Wederopstanding.
           “Hij die God wenst te dienen“, zegt H. Basilius de Grote [4de eeuw],
           “dient zijn hart voor te bereiden op beproevingen”.
Het orthodox-christelijke geloof is een lijdend geloof:
“   Trouwens, allen, die in Christus Jezus godvruchtig willen leven, zullen vervolgd worden” 2Tim.3: 12, omdat wij door het lijden eindelijk kunnen ontwaken tot onze ware toestand, ons bekeren, door Christus gezuiverd worden en in die zuivering een verblijfplaats van de Heilige Geest worden.
De grote vierde-eeuwse theoloog, H. Gregory Nazianzen, beschreef het ware christendom als ‘lijdend aan de orthodoxie‘.
Om het op te nemen is om het meest radicale, veeleisende,  alles-of-niets-leven mogelijk te maken. Alle valse motieven dienen weg te vallen, in het vuur verbrand te worden
♥︎ het vuur wat het lijden voor Jezus Christus met zich meebrengt;
♥︎ je dient zelf te proeven, waartoe en tot welke mate waarin
je daartoe in staat bent, het lijden, vervolging, en kruisiging die
de orthodoxe heiligen door de eeuwen heen hebben ervaren.
Om hun hemelse gezelschap binnen te gaan, dien je onlosmakelijk de prijs te betalen, die daarvoor staat.
Christus zei:
“     Gaat in door de enge poort, want wijd is de poort en breed de weg, die
tot het verderf leidt, en velen zijn er, die daardoor ingaan; 
want eng is de poort, en smal de weg, die ten leven leidt, en
weinigen zijn er, die hem vinden“ Matth.7: 13,14.

Die smalle weg wordt gevonden door pijn in het hart en jaren van berouw; het telkens maar weer afscheid nemen van gebaande wegen.
Volgens jouw verlangen en jouw streven, zul je het Koninkrijk der Hemelen binnengaan; je zult zelfs in dit leven de vruchten van het Paradijs proeven en
Christus zal je lijden met Zijn aanwezigheid vervullen.
Vervolgens zal je de vreugde van de Wederopstanding kennen, want
je zult een opstanding in je eigen ziel hebben ervaren.
“      Het Koninkrijk Gods komt niet zo, dat het te berekenen is;
       ook zal men niet zeggen: zie, hier is het of daar!
       Want zie, het Koninkrijk Gods is bij [in] jou“ Luc.17: 21.

        Door middel van de Mysteriën [RK. Sacramenten], de H. Schrift, de spirituele discipline en de ascetische leringen van de Orthodoxe Kerk, wordt je in staat gesteld de Deur naar het Paradijs vinden. En dan, in je eigen hart, je eigen innerlijke wezen, zul je zelf het Paradijs vinden. Je zult ontdekken wàt en wáár gebed plaatsvindt en je zult God vinden die je gehele leven lang bij je heeft aangeklopt:
‘Christus, de Bruidegom van je ziel’.

“     Op U, Heer, vertrouw ik, laat mij niet beschaamd worden in eeuwigheid. Red mij en bevrijd mij in Uw rechtvaardigheid; neig Uw oor tot mij, haast U mij te bevrijden.
Wees voor mij een beschermende God, een toevluchtsoord om mij te redden.
Want Gij zijt mijn sterkte en mijn toevlucht; om Uw Naam zult Gij mij leiden en voeden. Gij bevrijdt mij uit de strik, die zij heimelijk hadden gespannen.
Heer, Gij zijt mijn Beschermer: in Uw handen beveel ik mijn geest.
Gij hebt mij verlost, Heer God der waarheid; Gij haat allen die aan ijdelheid hechten.

Op de Heer stel ik mijn vertrouwen; ik juich en verheug mij over Uw barmhartigheid. Want Gij ziet neer op mijn vernedering, Gij verlost mijn ziel uit de verdrukking. Gij hebt mij niet opgesloten in de hand van de vijand, mijn voeten hebt Gij in de vrije ruimte gesteld.
Heer, wees mij genadig, want ik word gekweld; mijn oog is ontsteld door verdriet, mijn ziel en mijn hart zwak en ziek. Want in smart gaat mijn leven voorbij, mijn jaren vergaan in zuchten. Mijn kracht is door ellende in zwakheid veranderd, mijn beenderen zijn ontsteld. Niet slechts al mijn vijanden versmaden mij, maar mijn buren nog meer: ik ben een schrik voor mijn bekenden. Die mij zien vluchten van mij weg, als een dode ben ik weggewist uit hun hart.
Ik ben als een gebroken vat, ik hoor hoe velen kwaad tegen mij beramen. Toen zij tegen mij bijeenkwamen, besloten zij om mij het leven te ontnemen.
Maar ik vertrouw op U, o Heer, en zeg: Gij zijt mijn God, in Uw handen ligt mijn lot.
Bevrijd mij uit de hand van de vijand, van hen die mij achtervolgen.
Doe Uw aanschijn lichten over Uw dienaar, red mij in Uw barmhartigheid.
Heer, laat mij niet beschaamd staan omdat ik U heb aangeroepen, maar laat de goddeloze te schande worden en afdalen in de hades.
Doe bedrieglijke lippen verstommen, die kwaad spreken tegen de gerechte met trots en hoon.
Heer, hoe groot is de overvloed van Uw Goedheid, Die Gij verborgen hebt voor wie U vrezen. Die Gij bewijst aan hen die op U vertrouwen, voor het oog van de zonen der mensen. Gij verbergt hen in het verborgene van Uw aangezicht voor het oproer der mensen. Gij beschut hen in een tent voor de tegenspraak van hun tong.
Gezegend zij de Heer, want wonderbaar was Zijn barmhartigheid in de versterkte stad. In mijn verbijstering had ik gezegd: ik ben verworpen uit Uw ogen.
Maar daarom hebt Gij de stem van mijn smeking verhoord, toen ik tot U had geroepen. Bemint de Heer, al Zijn ingewijden, want de Heer zoekt de waarheid.
Hij zal allen die hoogmoedig handelen overvloedig vergelden.
Wees een man, sterk uw hart, gij allen die vertrouwt op de Heer “
Psalm 30[31] vert. ROK ’s-Gravenhage.

♨︎  Elke verstandelijke natuur is een kennende essentie en onze God is kenbaar.
Op ondeelbare wijze verblijft God in hen in wie Hij verblijft, zoals bij het aardse handwerk [dat de sporen van zijn maker draagt], maar Hij is daaraan superieur, omdat Hij bestaat op substantiële wijze.
Eén is Hij die zonder bemiddeling is en die, als gevolg daarvan, door middelaars in alles is.
♨︎ Zoals het licht, wanneer het ons alles laat zien, geen licht nodig heeft waarmee het gezien zou kunnen worden, zo heeft God, als Hij alles laat zien, geen licht nodig waarmee Hij gekend zou kunnen worden. Want in zijn essentie is Hij licht: “    En dit is de verkondiging, die wij van Hem gehoord hebben en u verkondigen: God is licht en in Hem is in het geheel geen duisternis. Indien wij zeggen, dat wij gemeenschap met Hem hebben en in de duisternis wandelen, dan liegen wij en doen de waarheid niet; maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, hebben wij gemeenschap met elkander; en het bloed van Jezus, zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde“ 1John.1: 5-7.
♨︎ God is overal en Hij is niet ergens. Hij is overal, want in al wat gemaakt is, is Hij door zijn veelvoudige wijsheid.
“    Mij [Paulus], verreweg de geringste van alle heiligen, is deze genade te beurt gevallen, aan de heidenen de onnaspeurlijke rijkdom van Christus te verkondigen, en in het licht te stellen [wat] de bediening van het geheimenis [inhoudt] dat van eeuwen her verborgen is gebleven in God, de Schepper van alle dingen, opdat thans door middel van de christelijke gemeente aan de overheden en de machten in de hemelse gewesten de veelkleurige Wijsheid Gods bekend zou worden, naar het eeuwige voornemen, dat Hij in Christus Jezus, onze Heer, heeft uitgevoerd, in Wie wij de vrijmoedigheid en de toegang met vertrouwen hebben door het Geloof in Hem“ Eph.3: 8-12.
God is niet ergens, want Hij is niet één van de dingen.
Het einde van de natuurlijke kennis is de heilige Eenheid. Er is echter geen einde aan de onwetendheid, zoals gezegd is: Er is geen grens aan zijn grootsheid, want “bij U is de Bron van het leven; in Uw Licht zien wij het licht” Psalm 35: 3.
Voor echte en waarachtige kennis die houdbaar en goed is, dienen we bij de Heer, de enige God zijn.
Wij kunnen de gelijkenis ontvangen van al wat is samengesteld uit de vier elementen, of het ver verwijderd is of dichtbij. Alleen onze geest is voor ons onbegrijpelijk, evenals God, zijn maker.
Het is voor ons onmogelijk te begrijpen wat een natuur is die ontvankelijk is voor de heilige Drieëenheid, noch om de Eenheid te begrijpen. Dit is substantiële kennis. De naakte geest is hij die, door de contemplatie die zijn deel is, verenigd is met de kennis van de Drieëenheid.
♨︎ De ziel is de geest die, door onachtzaamheid, uit de Eenheid is gevallen en die, als gevolg van zijn gebrek aan waakzaamheid, is afgedaald tot de rang van het werkzame leven.  Beeld van God is niet hij die ontvankelijk is voor zijn wijsheid, want dan zou ook de lichamelijke natuur beeld van God zijn. Hij echter is beeld van God, die ontvankelijk is geworden voor de Eenheid.
♨︎ De erfenis van Christus is de kennis van de Eenheid. Wanneer allen mede-erfgenamen worden van Christus, zullen allen de heilige Eenheid kennen. Maar het is niet mogelijk dat zij Zijn mede-erfgenamen worden als zij niet eerst Zijn erfgenamen geworden zijn. De mede-erfgenaam met Christus is hij die de Eenheid bereikt en met Christus genoegen schept in de beschouwing.
Wanneer de geest de essentiële kennis zal ontvangen, zal ook hij God genoemd worden, omdat ook hij dan veelvormige werelden kan grondvesten.
De bovenzinnelijke tempel is de zuivere geest, die nu de veelvormige wijsheid van God  [Eph.3: 10] in zich heeft; de Tempel van God is hij die de heilige Eenheid ziet en het altaar van God is de beschouwing van de heilige Drieëenheid.
De geest die binnengaat in het praktische leven van de dienst aan de geboden van God, maakt voortgang aan de hand van het contact met de dingen van deze wereld.  Wanneer hij binnengaat in de kennis, gaat hij voort in de beschouwing.
Wanneer hij echter binnengaat in het gebed, dringt hij door in het vormeloze licht, dat de plaats van God is.
Evagrius Ponticus ook wel Evagrius de eenzame genoemd [345 – 399].

♨︎ Zoals vele lichten en brandende lampen worden aangestoken vanuit een vlam, schijnt het Goddelijk Licht vanuit één natuur, zo worden christenen aangestoken en schijnen zij vanuit één natuur, het goddelijke vuur, de Zoon van God.
Zij houden hun lampen brandend in hun hart en zij schijnen voor Hem terwijl zij leven op aarde, precies zoals Hij deed.
Want er is gezegd: “God bemint gerechtigheid, maar haat onrecht; daarom heeft God, uw [persoonlijke] God, u gezalfd met olie der Vreugde boven uw gezellen” Psalm 44[45]: 7.
♨︎ Daarom werd Hij Christus genoemd, dat wil zeggen Gezalfde, opdat ook wij, gezalfd met dezelfde olie waarmee hij gezalfd was, aan Christus gelijk mogen worden, om zo te zeggen, uit dezelfde substantie en één Lichaam.
Tevens is ons verkondigt: “ Want Hij, die heiligt, en zij, die geheiligd worden, zijn allen uit één; daarom schaamt Hij Zich niet hen broeders te noemen, en Hij zegt: Uw naam zal ik aan mijn broeders verkondigen, in het midden der gemeente zal ik U lof zingen; en opnieuw: Ik zal op Hem vertrouwen, en nogmaals: Ziehier ik en de kinderen, die God mij gegeven heeft” Hebr.2: 11-13.
♨︎ Daarom zijn christenen in zekere zin gelijk aan lampen met olie erin, dat zijn al de vruchten van rechtvaardiging. Maar wanneer de lamp niet is aangestoken uit de lamp van de Godheid in hen, zijn zij niets. Pseudo-Macarius [een Syrische monnik uit de 4e eeuw}

Vijftig preken en één brief die onder de naam van Macarius van Egypte zijn overgeleverd, zijn geschreven door een Syrische monnik in de tweede helft van de vierde eeuw.  Die tijd en streek was sterk messalianistisch, wat wil zeggen dat in de geloofsbeleving de nadruk werd gelegd op persoonlijke vroomheid, op innerlijke rust en onafgebroken gebed, met voorbijgaan aan de Mysteriën [RK. Sacramenten] en andere kerkelijke instellingen.
Bij Pseudo-Macarius zijn sporen van een gematigd messalianisme te vinden; daar staat zijn orthodoxe nadruk op de persoon en de werking van de heilige Geest tegenover.  De toeschrijving aan Macarius, een populaire en zeer gerespecteerde monnikenvader, dient om deze vermaningen in een onverdacht licht te plaatsen.
Pseudo-Macarius boog de Platoonse en verstandelijke oriëntatie van Evagrius om naar een affectieve gerichtheid op Christus.
Het voornaamste gebedsorgaan is bij hem niet de geest, maar het hart, waardoor hij het mogelijk maakte het lichaam op positieve wijze te integreren in de traditie van het hesychasme.
De Profeet zag het Mysterie van de menselijke ziel die haar Heer zou ontvangen en de troon van zijn Glorie worden, conf. Ezechiël hfst 1.
Want de ziel die waardig is gekeurd deel te hebben aan het Licht van de heilige Geest door Zijn troon en woning te worden en die bedekt is met de schoonheid van onuitsprekelijke Glorie van de Geest, wordt geheel licht, geheel gezicht, geheel oog.

Er is geen deel van de ziel dat niet vol is van de geestelijke ogen van licht.
Dat wil zeggen dat er geen deel van de ziel is dat bedekt is met duisternis.
Zij is geheel bedekt met geestelijke ogen van licht, want de ziel heeft geen onvolmaakt deel.
In elk deel kijkt zij aan alle kanten vooruit en is zij bedekt met de schoonheid van de onuitsprekelijke Glorie van het Licht van Christus, Die de ziel bestijgt en haar berijdt.
Dit is gelijk aan de zon, die overal hetzelfde is, zonder een onvolmaakt deel, die geheel licht is, dat helder schijnt. In al zijn delen is hij helemaal licht.
Of het is gelijk aan vuur, dat net als het licht overal hetzelfde is, zonder in zichzelf een deel te hebben dat vóór is of achter, groter of kleiner.
Zo is de ziel geheel verlicht met de onuitsprekelijke schoonheid van de glorie van het licht van het aangezicht van Christus en is zij volkomen gemaakt tot een deelgenoot van de heilige Geest. Zij is begunstigd om de verblijfplaats en de troon van God te zijn, geheel oog, geheel licht, geheel gezicht, geheel glorie en geheel geest, zo gemaakt door Christus, die de ziel berijdt, leidt, draagt en ondersteunt en haar tooit en siert met zijn geestelijke schoonheid. (…)

♨︎ Dat de zielen van de rechtvaardigen Hemels Licht worden, heeft Christus, onze Heer Zelf gezegd tot Zijn Volgelingen [o.a. getoond op de berg Thabor]:
“    Gij zijt het licht der wereld. Een stad, die op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Ook steekt men geen lamp aan en zet haar onder de korenmaat, maar op de standaard, en zij schijnt voor allen, die in het huis zijn. Laat zo uw licht schijnen voor de mensen, opdat zij uw goede werken zien en uw Vader, die in de hemelen is, verheerlijken“ Matth.5: 14-16.
Want Hijzelf, Die hen eerst omgevormd heeft in Licht, heeft hen opgedragen en bevolen om licht voor de wereld te zijn.
Dat wil zeggen, verberg de Gave niet die jullie van Christus hebben ontvangen, maar geef haar aan al wie het wenst.
♨︎ Daarom, wanneer jullie een troon voor God zijn geworden en als de Hemelse Berijder jullie bestegen heeft en heel jullie ziel een geestelijk oog en helemaal licht is geworden, en als jullie gevoed zijn met dat Hemelse voedsel van de Geest en gedronken hebben van het water uit de Brom des levens en het gewaad van onuitsprekelijk Licht hebben aangetrokken,  wanneer tenslotte jullie innerlijke mens dit alles ervaren heeft en geworteld is in de overvloed van Geloof, zie dan zelf, is jullie leven inderdaad al deelgenoot aan het eeuwige leven, jullie ziel is rustend met de Heer. Pseudo-Macarius

Wanneer iemand God liefheeft, deelt ook God Zijn Liefde met hem.
Zodra iemand in Hem gelooft, schenkt God hem een hemels Geloof, waardoor hij tweevoudig wordt. Wanneer jij God een deel van jezelf aanbiedt, welk deel dan ook, deelt Hij met jouw ziel vergelijkbare aspecten van Zijn Eigen Wezen, zodat je al wat je doet zuiver en oprecht kunt doen en zuiver en oprecht kunt beminnen en bidden. Want zo groot is de waardigheid van de mens.
Zij die waardig gekeurd zijn kinderen van God te worden en  herboren te worden uit de heilige Geest van boven,  die Christus in zich hebben, Die hen verlicht en rust brengt, worden op vele en verscheidene wijzen geleid door de Geest.
In geestelijke rust worden zij door de Genadegaven onzichtbaar gestuurd in hun hart.
Laten we als voorbeelden evidente dingen uit de wereld nemen, van mensen, om aan te geven op welke wijze Genade in de ziel werkt.
Soms worden mensen door Genade geleid op de wijze van hen die zich verheugen bij een koninklijke maaltijd. Zij zijn vervuld van vreugde en onuitsprekelijk geluk.
Op een ander moment zijn zij als de echtgenote die geniet van de huwelijksvereniging met haar bruidegom in een goddelijk rusten.
Op weer een ander moment zijn zij als onlichamelijke engelen, zo licht en doorschijnend zijn zij, zelfs in het lichaam.
Soms zijn zij als waren zij bedwelmd door een sterke drank.
Zij verblijden zich in de Geest, dronken van de bedwelming van de goddelijke en geestelijke geheimen.
Soms zijn zij ondergedompeld in wenen en treuren over het menselijk ras en in het uitstorten van gebeden voor heel het ras van Adam.  Zij vergieten tranen en zijn door verdriet overweldigd omdat zij verteerd zijn door de liefde van de Geest voor de mensheid.
Op een ander moment zijn zij met zo’n vreugde en liefde ontvlamd door de Geest, dat zij, als het mogelijk zou zijn, alle menselijke wezens in hun hart zouden willen bijeenbrengen, zonder onderscheid te maken tussen slecht en goed.
Of zij zijn zo gevuld met nederigheid dat zij, in de nederigheid die zij van de Geest ontvangen, zichzelf als onder alle mensen zien en zichzelf beschouwen als de meest onaanzienlijke en waardeloze van alle mensen.
Soms zijn zij opgetild in een onuitsprekelijke vreugde.
Op een ander moment zijn zij als een sterke, die heel de wapenrusting van de koning heeft aangetrokken en af is gedaald om te strijden tegen zijn vijanden.
Hij strijdt dapper tegen hen en overwint.
Zo neemt de geestelijke mens de hemelse wapenen van de Geest op  en valt de vijanden aan, levert strijd met hen en onderwerpt hen.
Op een ander moment, in de diepste stilte en kalmte, rust men met  geen andere houding dan een geestelijk genoegen en onuitsprekelijke rust en welbevinden.
Op een ander moment wordt men door Genade onderricht in begrip en onuitsprekelijke wijsheid en kennis van de onkenbare Geest in dingen die niet door tong en taal kunnen worden uitgedrukt. Op een ander moment wordt men één met alle mensen.
Zo verscheiden zijn de wijzen waarop Genadegaven zulke mensen aanraakt en
de ziel leidt op zo veel verschillende paden en haar verfrist overeenkomstig de wil van God.
Op diverse wijzen handelt Genade aan de ziel om haar volmaakt, foutloos en zuiver terug te brengen naar de hemelse Vader.
De dingen betreffende de werkingen van de Heilige Geest waarover hier gesproken is, behoren tot het niveau van hen die niet ver van de volmaaktheid zijn. Dergelijke manifestaties van Genade waarover we spraken,  uiten zich op verschillende wijze.  Zij handelen aan mensen die voortgaan, de ene handeling volgend op de andere. Als een persoon uiteindelijk de volmaaktheid van de Geest bereikt, volledig gereinigd is van de hartstochten en in een onuitsprekelijke gemeenschap verenigd met en doordrongen van de Trooster Geest en waardig gevonden is om geest te worden in een wederzijds doordringen met de Geest, dan wordt zij geheel licht,  geheel oog, geheel geest, geheel blijdschap, geheel rust, geheel vreugde, geheel liefde, geheel mededogen, geheel goedheid en vriendelijkheid. Zoals een steen op de bodem van de zee overal omgeven is door water,  zo zijn dergelijke mensen geheel doordrongen van de Geest.
Doordat zij de deugden van de Kracht van de Geest met standvastigheid aantrekken, worden zij gelijk aan Christus. Innerlijk worden zij foutloos en smetteloos en zuiver. Pseudo-Macarius

Troparion     tn.4
“   God van onze Vaderen,
die altijd met ons handelt volgens Uw Zachtmoedigheid,
neem Uw Barmhartigheid niet van ons weg,
maar bestuur ons leven in Vrede,
omwille van hun gebeden”.

NB. van een hedendaags jonge joodse dichter:
”     En ik wist het niet, 
en ik wist niet dat God in mij spreekt
en ik wist niet dat God stilzwijgend spreekt,
in de vorm van een kleine jonge vrouw,
dacht ik door haar stem, zonder te zien zonder te weten.
We spraken samen proberen op een koude avond in Jeruzalem
om in het donker te kruipen om over te gaan in het verborgene;
en ik wist niet dat Hij op zo’n stilzwijgende manier kon spreken
zelfs zij sprak luider zeggend dat Nachlaot [נכלאות = gevangen]
een legende is met verborgen rivieren,
dat het spirituele pad me verder in mijn eenzaamheid zal brengen.
Het legt me bloot en verlaat me uiteindelijk,
dat er een lange weg is die in werkelijkheid kort is,
en ik wist niet dat Hij weet dat Hij stil is
en om te knipogen en te glimlachen
en pijn kan doen en dat hoofden dan weg draaien
en niet meer verder zoeken“.
Elhanan Nir, Journal of Literary Translation