Category: 16. Katechese – proclamation of the Orthodox faith

“     Een ieder dan, die Mij belijden zal voor de mensen, hem zal ook Ik belijden voor Mijn Vader, Die in de Hemelen is;
      maar al wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal ook Ik verloochenen voor Mijn Vader, Die in de Hemelen is.
> Wie vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig; en wie zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig; en
wie z’n [haar] Kruis niet opneemt en achter Mij gaat, is Mij niet waardig.
> Daarop antwoordde Petrus en zei tot Hem:
‘     Zie, wij hebben alles prijsgegeven en zijn U gevolgd; wat zal dan ons deel zijn?’.
Jezus zei tot hen: Voorwaar, Ik zeg u, gij, die Mij gevolgd zijt, zult in de wedergeboorte, wanneer de Zoon des mensen op de troon van Zijn Heerlijkheid zal zitten, ook op twaalf tronen zitten om de twaalf stammen van Israël [de Kerk] te richten.
En een ieder, die huizen of broeders of zusters of vader of moeder of kinderen of akkers heeft prijsgegeven om Mijn Naam, zal vele malen meer terugontvangen en het eeuwige leven erven.
Maar vele eersten zullen de laatsten zijn, en vele laatsten de eersten“
Matth.10: 32,33; 37,38; 19: 27-30.

“     Die door het Geloof koninkrijken onderworpen, gerechtigheid geoefend, de vervulling van de  belofte verkregen hebben, muilen van leeuwen dichtgesnoerd, de kracht van het vuur gedoofd hebben. Zij zijn aan scherpe zwaarden ontkomen, in zwakheid hebben zij kracht ontvangen, zij zijn in de oorlog sterk geworden en hebben vijandige legers doen afdeinzen.
Vrouwen hebben haar doden uit de

Opstanding terugontvangen, anderen hebben zich laten folteren en van geen bevrijding willen weten, opdat zij aan een betere Opstanding deel mochten hebben. Anderen weer hebben hoon en geselslagen verduurd, daarenboven nog boeien en gevangenschap. Zij zijn gestenigd, op zware proef gesteld, doormidden gezaagd, met het zwaard vermoord; zij hebben rondgezworven in schapenvachten en geitenvellen, onder ontbering, verdrukking en mishandeling
– de wereld was hunner niet waardig – zij hebben rondgedoold door woestijnen, en gebergten, in spelonken en de holen der aarde.

Ook deze allen, hoewel door het geloof een getuigenis aan hen gegeven is, hebben het beloofde niet verkregen, daar God iets beters met ons voor had, zodat zij niet zonder ons tot de volmaaktheid konden komen.
Daarom dan, laten ook wij, nu wij zulk een grote wolk van getuigen rondom ons hebben, afleggen alle last en de zonde, die ons zo licht in de weg staat, en met volharding de wedloop lopen, die voor ons ligt. Laat ons oog daarbij (alleen) gericht zijn op Jezus, de leidsman en voleinder van het Geloof” Hebr.11: 33-12: 2a.

We hebben afgelopen maandag het feest van de Heilige Geest gevierd, het bij God ‘thuis’ komen en dinsdag het feest van de Heilige Drie-eenheid, beide feesten in navolging van de eerste Leerlingen, die de Heilige Geest ontvingen en vervolgens het fundament legden voor de Heilige Katholieke en Apostolische Kerk.
Er werd een grondslag gelegd voor een nieuwe ‘open’ cultuur, welke in de loop der tijd ondergesneeuwd is geraakt;
wij hebben ons zo blijkt in de loop der eeuwen gevangen laten nemen door de wereld, door de macht welke van de wereld uitgaat en hebben het alledaagse van de Kerk op een zijspoor gezet.
En juist de kleine cultuur van de Apostolische Kerk bevindt zich in ons alledaagse leven, want vooral in het alledaagse leren we te leven en de liefde te bewaren.
De Kerk is door onze Heer en Meester geroepen tot eenvoud, anders gezegd: tot ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’.
Eén God, één Kerk bestaat niet uit prelaten, die op alle fronten het voortouw nemen, die Kerk bestaat uit saamhorigheid ‘van onderaf‘.

Het Heilige van de Kerk berijdt een ezeltje en laat zich niet met pracht en praal, in rijke kleding op een uit-gedost paard de poort van het Hemels Koninkrijk binnenvoeren.
Dan volgt de al-oude Profetie:
“       Alle volkeren zijn samen vergaderd en de natiën hebben zich verzameld.
Wie onder hen kondigt dit aan en doet ons het verleden horen?
Laten zij hun getuigen voorbrengen, opdat
zij in het gelijk gesteld mogen worden en
men het zal horen en zal zeggen [uitroepen]: ‘ . . . Het is Waarheid’.
Gij zijt, luidt het woord des Heren, mijn getuigen en mijn knecht, die Ik verkoren heb, opdat gij het weet en in Mij gelooft en inziet, dat Ik dezelfde ben;
vóór Mij is er geen God geformeerd en ná Mij zal er geen zijn;
Ik, Ik ben de Heer, en buiten Mij is er geen Verlosser.
Ik heb verkondigd, verlost en doen horen, en ben geen vreemde onder u; gij toch zijt mijn getuigen, luidt het woord des Heren, en Ik ben God.
Ook voortaan ben Ik dezelfde en niemand redt uit mijn hand. Ik werk, en wie zal het keren? Zo zegt de Heer, uw Verlosser, de Heilige van IsraëI” Isaiah 43: 9-14a.

Onze Heer en God verkondigt: ‘Ik de Heer, uw Heilige, de Schepper van Israël [de Kerk], uw Koning’ en Mijn Naam is heel eenvoudig ‘Gezalfde’, de Christus en ‘Ik ben gekomen om jullie met Mijn Kracht en Schoonheid te bekleden’.

De verschijning van de heiligen
“       En ten tijde, als God ze [de rechtvaardigen (Matth.13: 43)] zal bezoeken,  zullen zij helder schijnen, heen-en-weer varen als vlammen over de stoppels. Zij zullen volkeren oordelen en heersen over alle natiën; en de Heer zal eeuwig over hen heersen” Wijsheid van Salomo (over de tyrannen) 3: 7.
“       Zij worden een weinig getuchtigd, maar veel goeds zal hen getoond worden, want God testte ze [beproefde ze] en vond ze waardig van zichzelf” Wijsheid van Salomo (over de tyrannen) 3: 5.
De Kerk erkent slechts wat God al niet allemaal duidelijk heeft gemaakt.
Hier op aarde houden de gelovigen nooit op met voor de heiligen te bidden, net
als voor onze andere heen-gegane geliefden en in plaats daarvan worden voor hen gebeden in de kerkelijke voorbeden , opdat ze in de Hemelen geëerd en gezocht worden.
Wetende dat de heiligen waardig worden gevonden in God’s ogen, keren we ons tot hen in onze nood ten opzichte van hen die het voorrecht van rechtvaardigheid met Hem hebben.
Hun gebeden gaan hemelwaarts en schijnen, heen-en-weer, varen als vlammen over de stoppels naar naar de Heer toe en ontsteken aldáár Zijn Genadegaven voor de stoppels van ons leven, hoe hopeloos onze situatie ook mag lijken.
        Wat de uiterlijke schijn betreft leken de levens van de heiligen in de ogen van folteraars en spotters in hun tijd voorzeker verspild of lichtzinnig, maar ‘ in Waarachtigheid’ verbleef hun hart en ziel stevig ‘geborgen in de hand van God’”
Wijsheid van Salomo (over de tyrannen) 3: 1.
         In het ‘door God gesteund besef’ is elke aantijging – al is dit van de hoogste prelaat van de Kerk – ‘in stilte’ te dragen; heiligen blazen niet hoog van de toren, die glimlachen en buigen diep voor elke onvolkomenheid, die zij aanschouwen.
Geen enkel kwelling raakt hen of brengt hen van hun stuk, de levens van heiligen laten zien dat onze huidige [wereld’se en verwereldlijkt kerkelijke] realiteit niets anders is dan rook en damp en dat slechts de rechtvaardigen in de kerk ‘dè’ overwinnaars van Christus zijn.

De kerk [de hoeveelheid aan grote gebouwen] verdwijnt, maar het Christelijk Geloof gaat niet verloren.
Volgens recente rapportage van het CBS [Centraal Bureau voor de Statistiek] en het CPB [Centraal Planbureau] verdwijnt de kerk in rap tempo uit het Nederlandse landschap.
De Kerk van de heiligen en de rechtvaardigen in Christus weten wèl beter, die weten dat de Kerk van Christus niet in stenen zit, niet in nationalistische teruggetrokken gemeenschappen, niet in prelaten, die een veel te grote broek aan trekken en hoog van het torentje blazen. De Kerk manifesteert zich in de eenvoud van leven in Christus.
Het Woord spreekt door het woord ‘Genadegaven’ van God, God spreekt tot de mensheid [het volk in Nederland en daarbuiten] via de eenvoudige mensen, die een belangeloze niet verschuldigde liefde tot de medemens opbrengen en aan de dag leggen.
Waar kom je dat dan tegen?
Dàt kom je absoluut ‘niet’ tegen in feodaal Brussel of vanuit een positie, die je
jezelf hebt toegeëigend in het centrum van de macht [Brussel, Den Haag].
Dàt kom je absoluut ‘niet’ tegen wanneer je tegen een van je spelleiders zegt, die migrantenkerken, die kerken onderweg naar het Hemels Koninkrijk, die naam staat mij niet aan, dáár doe ik niet aan mee, dáár distantieer ik mij van – ‘wij’, hebben onze eigen [nationalistisch] georiënteerde structuur, cultuur.
“ Wie Mij en [Mijn cultuur] verloochenen zal voor de mensen, die
zal ook Ik verloochenen voor Mijn Vader, Die in de Hemelen is”.

De Kerk verschijnt [onder de mensen] , licht op, waar ‘dè’ navolger van Christus ‘de eenvoud’ uitstraalt.
“   Aldus heb ik tot U gesproken en heeft droefheid uw hart vervuld.
Doch ‘Ik zeg u de Waarheid’:
Het is beter voor u, dat Ik heenga [en Mij van de wereld distantieer].
Want indien Ik ‘niet’ heenga, kan de Trooster niet tot u komen, maar
indien Ik heenga, zal Ik Hem tot u zenden” John.16: 6,7.
Onderken je de Goddelijke, de vaderlijke belangen?
Zie je Zijn liefdadigheid zonder een hoop praten, praten, praten en stapels papier?
Onlangs werd Christus opgenomen in de Hemelen, zit Hij op de Koninklijke troon over de koningen, aan de rechterkant van de Vader.
Maar met Pinksteren heeft Hij ons als een geschenk
de gaven van de Heilige Geest gezonden en
heeft ons daarmee gepaard gaand oneindig veel
hemelse goederen meegegeven.
Wat zijn de gaven van de heilige Geest?;
de vrucht van de geest, de charismata, de geestesgaven?
“            de vrucht van de Geest is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid,
vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing” Gal.5: 22.
      Van ‘deze’ bron gaat van Christus, een schat aan profetie uit en gaven van genezing en alle andere mogelijke zaken, die de Kerk van God behoren te sieren
door  de komst van de Heilige Geest.
En Paulus schreeuwde het uit en zei:
“            Doch dit alles werkt één en dezelfde Geest, Die een ieder in het bijzonder toedeelt, gelijk Hij Wil.
Want gelijk het lichaam één is en vele leden heeft, en al de leden van het lichaam, hoe vele ook, een lichaam vormen, zo ook Christus; want door één Geest zijn wij allen tot één Lichaam gedoopt, hetzij Joden, hetzij Grieken, hetzij slaven, hetzij vrijen, en allen zijn wij met één Geest gedrenkt” 1Cor.12:11-13.
“            En onze Heer en Verlosser zei in Zijn onderwijs [Pedagogie]:
‘   Wacht u voor de schriftgeleerden, die gesteld zijn op het wandelen in
lange gewaden en op begroetingen op de markten, en op erezetels in
de synagogen en eerste plaatsen bij de maaltijden, die de huizen van de
weduwen opeten en voor de schijn lange gebeden uitspreken
dezen zullen een zwaarder oordeel ontvangen.
         En Hij ging tegenover de offerkist zitten en zag met aandacht, hoe
de schare kopergeld wierp in de offerkist. En vele rijken wierpen er veel in.
En er kwam een arme weduwe, die er twee koperstukjes in wierp, dat
is een duit [voor haar een vermogen,
voor de ander van weinig belang]” Marc.12: 38-42.
Van een toezichthouder mag je als navolger van Christus ‘de eenvoud’ in de ‘veelkleurigheid’ van de kerken in Nederland onderweg verwachten, die in de wijken van de steden ‘God en mens’ met elkaar tracht te verbinden.
Hoezeer bemoedigt het ons te weten dat wij de nabijheid en de hulp van God niet dienen te verdienen door van tevoren ‘een curriculum vitae van voortreffelijkheid’ vòl in het thuisland behaalde -niet terzake doende- verdiensten en successen te laten zien; òf op voor-spraak van een prelaat een baantje in Den Haag, ten koste van de andere kandidaat trachten te verkrijgen.
‘        Het cruciale is onzichtbaar: hoe kinderen en adolescenten religie begrijpen’ [Lothar Kuld].
De engel zegt tot de Moeder God’s dat zij reeds Genade gevonden heeft bij God, niet dat zij deze in de toekomst via deze of gene zal verwerven.
        En deze formulering van de woorden van de Boodschapper God’s doet ons beseffen dat Goddelijke Genade, slechts onafhankelijk en permanent is,
niet iets is van voorbijgaande of tijdelijke aard en
absoluut ‘ – zonder aanzien des persoons is – ’, doch selecteert op
gepaste geschiktheid voor de beoogde functie.
Daarom zal een dergelijke houding nooit en te nimmer [door heimelijk gedrag van een hoger geplaatst persoon] verminderd of vertrapt behoren te worden.
Ook in de toekomst zal de Genade van God er altijd zijn om ons allen
‘transparant, communicatief en eerlijk’ bij te staan, vooral
in de ogenblikken van beproeving en duisternis.
“       als ik het goede wens te doen, is het kwade bij mij aanwezig; want
naar de inwendige mens verlustig ik mij in de Wet van God, maar
in mijn leden zie ik een andere wet, die strijd voert tegen de wet van
mijn verstand en mij tot krijgsgevangene maakt van de wet der zonde, die
in mijn leden is.  Oh, ik, ellendige mens!
Wie zal mij [maar ook de Kerk] verlossen uit het lichaam van deze dood?”
Rom.7: 21-24.

Het hier en het nu
Waar ik in dit verslag over de heiligheid van de Rechtvaardigen gewag van maak zijn de activiteiten van het SKIN.
Neen, het SKIN effect is geen wetenschappelijk-forum, geen wereld’s spelletje op de een het een of andere strijdtoneel; het SKIN is de Stichting Kerken in Nederland, een stichting, die kerken met elkaar verbindt in een samen werken als gevolg van de roep van God, aan degenen, aan wie de Zoon het wil openbaren.
“     Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neemt mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; want mijn juk is zacht en mijn last is licht” Matth.11: 28-30.
      Waar vindt je in onze tijd mensen, die vermoeid en belast zijn en die hunkeren naar rust?
Neen, die vindt je niet in muffe ambtelijke hoofdstedelijke onderonsjes, maar verscholen tussen de kerkgangers van alle gezindten, die lopen niet te pronken met ‘belangrijk’ zijn, die zijn stilzwijgend [‘lijdend‘] aanwezig en verlangen in de stilte, de nederigheid van het hart, dat zij in de Kerk rust vinden en, ja, dat behoren zij dáár dàn óók te vinden.
En via vrijwilligerswerk lichten zij op, laten gebukt als zij gaan onder hun Kruis, Christus Licht zien in de eenvoud:
⁌   zij helpen als vrijwilliger in de gaarkeukens, die voor ouderen en minderbedeelden opgezet zijn.
⁌   zij helpen in de kringloopwinkels – als in de meest luxe boutieks – met het uitzoeken, sorteren van kleding en allerhande door de rijken afgedankte goederen.
⁌   zij steken een hart onder de riem, bemoedigen de lijdenden en eenzamen aan de basis van de samenleving, die zij op hun christelijke weg ontmoeten.
⁌   zij zijn een lach en een vriendelijk woord, hoewel zij als gerenomeerd vluchteling, als hoog-opgeleid, door werkgevers tegen het minimum loon als goedkope arbeidskracht worden ingezet. Zij klagen niet, zij buigen deemoedig het hoofd en laten zich alles welgevallen.
⁌   Zij kleden zich en richten idem met ‘elan’ hun woningen in met -‘second hand’-goederen en zijn er nog trots op ook, dàt is wáár God Zijn werk doet, in alle eenvoud, maar daar hebben bepaalde prelaten totaal geen weet van.
⁌   Geen enkele andere beslissingsgebeurtenis in het christelijk leven wordt voorafgegaan door een expliciete schriftuurlijke verwijzing naar
een ‘hele nacht in gebed tot God’ dan in situaties waarbij mensen gebruik dienen te maken van voedselbank, schuldsanering en nog andere mensonterende confrontaties in onze samenleving.

Diversiteit, verbondenheid en participatie
Het SKIN is een ‘Samen Kerk In Nederland’ de onafhankelijke landelijke vereniging van christelijke kerken en geloofsgemeenschappen in Nederland, die onderweg zijn naar het Hemels Koninkrijk en als zodanig zijn wij christenen allemaal onderweg, welke christelijke denominatie je ook tegen komt.
Dit SKIN heeft met hart en ziel gezocht, wat de bestaande Kerk
nog altijd heeft niet gevonden [Prediker 7: 28]; in het SKIN hebben internationale kerken en migrantenkerken een landelijk gezicht en een aanspreekpunt gekregen.
Het SKIN heeft een ‘kerkzoeker’ opgezet op internet, waarbij – in iedere stad- van Nederland, gelovigen en niet-gelovigen [mede-]christenen kunnen opzoeken ongeacht hun achtergrond, afkomst, taal of wat nog meer mogelijk is.
Het is een poging om tot verbinding te komen, tot gezamenlijkheid, tot één Lichaam van Christus, waarbij wij als navolgers van Christus gezamenlijk initiatieven kunnen opzetten – de ‘Blijde Boodschap’ kunnen uitstralen.
Werkelijk gezamenlijk ‘één’ zijn, begint van onderaf, vanaf de basis, in de straat waar je woont, in je directe omgeving, dáár wordt je geroepen Christus te volgen.
En die muffe kantoren, die centraal geleide hoofdstedelijke organisatie, die weten bij lange na niet ‘wàt’ er wel niet allemaal in den lande aan de basis van de Kerk aan werk wordt verzet, die zijn ‘actief’ met eigenheid, met eigen bloedgroep’s belangen, sluiten zichzelf op in al wat daar mee samenhangt.
Velen onder ons hebben het gevoel dat ze véél méér voor anderen kunnen doen, als je maar samen werkt.
Je bent op de één of andere manier alleen met jezelf, niet ongelukkig, misschien uitgeput door werk. De ‘ego val’ staat dan wijd open, is door de tegenstrever opgezet.
We ontsnappen hier slechts aan wanneer we werkelijk leren dat we nodig zijn als medemensen aan de basis van de samenleving. Het verheugt mij dat vele Roomse- en niet-Apostolische Kerken zich -‘wèl’- geroepen voelen zich bij het SKIN, de Kerk onderweg aan te sluiten. Zij die déze activiteit omzeilen/verzaken – zouden zich diep moeten schamen.

‘ Hoort, zegt het voort’, nu verjongend kerkelijk Nederland.
Kunnen we als Kerk nog creatief zijn?
Er was een tijd dat wij als kinderen God’s hier allen nog van doordrongen waren. In tijden van beproeving is het belangrijk om alle talent te laten herleven. Het SKIN nodigt een ieder uit in de wereld van God’s Schoonheid en neemt je bij de hand op weg naar de ontdekking van het ‘eigenheid’ vorm te geven aan de van God gegeven Genadegave [creativiteit], welke een pad in slaat naar een steeds grotere inzet tot medemenselijkheid:
https://kerkopdekaart.nl/skin?page434=1&size434=12

Bij: ‘Heer, ik roep . . . Vespers
tn.6.  “   De door de Geest sprekende Apostelen
verspreidden zich als Zijn trouwe werktuigen tot aan de grenzen van de aarde,
Om vanuit orthodoxe [Gr.= ‘ὀρθός, (recht) & δόξα (lofprijzing)] overtuiging het zaad van de Heilige Boodschap uit te strooien.
Hieruit ontsproot door het werk van de goddelijke Landbouwer de schaar van de Martelaren, die het heilige Lijden tot uitbeelding brachten door het verduren van folteringen, geseling en verbranding.
Vrijmoedig spreken zij voor onze zielen”.

tn.6.  “   Brandend door het vuur van hun liefde tot de Heer,
toonden de Martelaren geen angst voor het kwellende vuur,
maar vlammend als de hemelse kool,
verbrandden zij het dorre hout van het hoogmoedig bedrog;
zij stopten de muil van de wilde dieren door hun geïnspireerde zang;
en met afgehouwen handen, sneden zij de slagorde van de vijand af.
Door het vergieten van de machtige stroom van hun bloed
hebben zij de Kerk met vruchtbaar water gedrenkt,
om haar te doen groeien in Geloof”.

tn.6.  “    Zij moesten strijden tegen wilde dieren, zij werden geslagen met
het zwaard, met haken uiteengerukt, en afgrijselijk verminkt.
Maar al werden de standvastige Martelaren verbrand in het alles verslindende vuur, en ook al werden hun ledematen ontwricht,toch
verduurden zij dit met onwankelbare moed, omdat zij opzagen naar
hun toekomstig lot, naar de stralende kroon in Christus’ Heerlijkheid.
En nu bidden zij met vrijmoedigheid tot Hem voor onze zielen”.

tn.6. “   Laat ons met heilige liederen hen prijzen, die aan alle
grenzen voor het Geloof hebben gestreden:
Apostelen, Martelaren, door God ontvlamde priesters, verlichte vrouwen:
want het aardse wet met het Hemelse verenigd, en
door hun lijden hebben zij door Christus’ Genade
de hartstocht-loosheid verkregen.
Nu schijnen zij over ons als stralende sterren, en
vrijmoedig smeken zij voor onze zielen”.

“            Eer aan de Vader en de Zoon en de Heilige Geest”

tn.6.  “   Goddelijk koor van de Martelaren, Grondslag van Zijn Kerk,
die werkelijk Christus’ woorden hebt volbracht; gij hebt de opengesperde muil van de hel gesloten, het vergieten van uw bloed heeft de afgodische plengoffers doen opdrogen; uw vermoording bracht een menigte gelovigen voort;
gij hebt zelfs de Hemelse Machten verwonderd doen staan.
Nu wordt gij gekroond voor God’s aangezicht; smeek zonder ophouden tot Hem
voor het behoud van onze zielen”.

“            Nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen. AMEN”.

tn.8. Ob.  “   De Koning van de Hemelen verscheen uit liefde tot
de mensen op aarde en wandelde onder de mensen, want uit
de reine Maagd vlees aangenomen hebbend, is Hij
uit haar voortgekomen als de Zoon, tweevoudig van natuur, maar één in Persoon.
Terwijl wij Hem verkondigen als volkomen God en volkomen mens, belijden wij Christus als onze God.
Smeek tot Hem, o Maagdelijke Moeder, om te redden onze zielen”.

Apolytikion
tn.4.  “   Over de gehele wereld is Uw Kerk getooid met
het bloed van Uw Martelaren als met byssos en purper; en
door hen roept tot U, Chrisus God:
‘Zend over Uw Volk Uw Barmhartigheid neer;
schenk Vrede aan Uw wereld, en aan onze zielen de grote Genade’”.

Kondakion
tn.8.  “   Als eerstelingen-offer van de natuur offert de wereld U, de Heer en Schepper van het heelal, de God-dragende Martelaren.
Door hun gebeden bewaar in diepe Vrede Uw Kerk, Uw woning onder
de mensen, en bescherm haar door de Moeder God’s Barmhartige”.

“     Het loon van de deemoed [de vreze des Heren] is
rijkdom [ook al bezit je geen duit], eer en leven.
Dorens en strikken liggen op de weg van de verkeerde; wie
zichzelf wil bewaren, blijft daarvan ver verwijderd.
Oefent de kinderen volgens de eis van Zijn weg, ook
wanneer zij oud geworden zijn, zullen zij daarvan profiteren”.
Spreuken 22: 4,5,6

“     En de Heer en Verlosser trok rond in geheel Galilea en leerde in hun synagogen en verkondigde het evangelie van het Koninkrijk en genas alle ziekte en alle kwaal onder het Volk.
En het gerucht van Hem drong door tot in geheel Syrië; en men bracht tot Hem allen, die ernstig ongesteld waren, gekweld door allerlei ziekten en pijnen, bezetenen en maanzieken en verlamden, en Hij genas hen. En Hem volgden vele scharen uit Galilea en Dekapolis en Jeruzalem en Judea en het Over-Jordaanse.
Toen Hij nu de menigte mensen zag, ging Hij de berg op en nadat Hij Zich had neergezet, kwamen zijn discipelen tot Hem.
En Hij opende zijn mond en leerde hen, zeggende:
⁌     Zalig de armen van geest, want hunner is het Koninkrijk der hemelen.
⁌    Zalig die treuren, want zij zullen vertroost worden.
⁌    Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven.
⁌    Zalig die hongeren en dorsten naar de Gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
⁌    Zalig de barmhartigen, want hun zal Barmhartigheid geschieden.
⁌    Zalig de reinen van hart, want zij zullen God zien.
⁌    Zalig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
⁌    Zalig de vervolgden om der gerechtigheid wil, want hunner is het Koninkrijk der hemelen.
⁌    Zalig zijt gij, wanneer men u smaadt en vervolgt en liegende allerlei kwaad van u spreekt om Mijnentwil.
Verblijdt u en verheugt u, want uw loon is groot in de Hemelen; want alzo hebben zij de profeten voor u vervolgd.
Jullie zijt het zout der aarde; indien nu het zout zijn kracht verliest, waarmede zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer toe dan om weggeworpen en door de mensen vertrapt te worden“ Matth.4: 23- 5: 13.

“     Paulus, een dienstknecht van Christus Jezus, een geroepen Apostel, afgezonderd tot verkondiging van het Evangelie, de Blijde Boodschap van God, dat Hij tevoren door Zijn Profeten beloofd had in de heilige Schriften – aangaande Zijn Zoon, gesproten uit het geslacht van David naar het vlees, naar de Geest der Heiligheid door Zijn Opstanding uit de doden verklaard God’s Zoon te zijn in Kracht, Jezus Christus, onze Heer, door wie wij Genade en het Apostelschap ontvangen hebben om Gehoorzaamheid van het Geloof te bewerken voor Zijn Naam onder al de heidenen, tot welke ook gij behoort, geroepenen van Jezus Christus –  aan alle geliefden van God, geroepen Heiligen, die te Rome zijn: “ Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.
>      Doch ik stel er prijs op, broeders, dat gij weet, dat ik dikwijls het voornemen heb opgevat tot u te komen – waarin ik tot nu toe verhinderd ben – om ook onder u enige vrucht te hebben, evenals onder de andere heidenen.
Van Grieken en niet-Grieken, van wijzen en onwetenden ben ik een schuldenaar.
Vandaar mijn bereidheid om ook u te Rome het Evangelie, de Blijde Boodschap te brengen.
Want ik schaam mij vanwege het Evangelie, de Blijde Boodschap van God niet; want het is een Kracht van God tot behoud voor een ieder die gelooft, eerst voor de Jood, maar ook voor de Griek. Want Gerechtigheid van God wordt daarin geopenbaard uit Geloof tot Geloof, gelijk geschreven staat: De Rechtvaardige zal uit Geloof leven“ Rom.1: 1-7,13-17.

“     Dit nu is het Gebod, dit zijn de Inzettingen en Verordeningen, Die de Heer, uw God, bevolen heeft u te leren om die na te komen in het land, waarheen gij zult trekken om het in bezit te nemen, opdat gij de Heer, uw God, vreest door al Zijn Inzettingen en Geboden te onderhouden, Die ik u opleg, gij en uw zoon en uw kleinzoon, al de dagen van uw leven, en opdat gij lang zal mogen leven.
Hoor dan, Israël {Kerk], en onderhoud ze ijverig, opdat het u wel ga, en opdat gij zeer talrijk wordt, zoals de Heer, de God van uw vaderen, u heeft toegezegd, in een land, vloeiende van melk en honing.
Hoor, Israël [Kerk]: de Heer is onze God; de Heer is één! Gij zult de Heer, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw kracht.
Wat ik u heden gebied, zal in uw hart zijn,  Gij zult het uw kinderen inprenten en daarover spreken, wanneer gij in uw huis zit, wanneer gij onderweg zijt, wanneer gij neerligt en wanneer gij opstaat.
Gij zult het ook tot een teken op uw hand binden en het zal u een voorhoofdsband tussen uw ogen zijn, en gij zult ze schrijven op de deurposten van uw huis en aan uw poorten“ Deut.6: 1-9.

“De triomf van de Drie-eenheid” beeldt
de perfecte eenheid in de gemeenschap van de mensheid uit.

Het leven in de wereld is als een samenleving en heeft als resultaat de intimiteit van de relatieve met de ander.
Een mens kan niet overleven zonder de ander, niet als individu, maar ook niet als groep van individuen.

De doctrines van de Kerk, als Lichaam van Christus, van navolgers van Christus, haar leerstellige Pedagogie,  is geen theoretische formaliteit betreffende God, maar ze geeft aan God en alles wat met God samenhangt op een menselijke manier uitdrukking.
De Kerk, het Lichaam van Christus maakt daarbij gebruik van de menselijke rede, haar ervaringen in het leven en de historie van de Kerkelijke Gemeenschap.
De kerk is niet alleen een historisch, religieus instituut dat de religieuze ervaring van een volk bewaart, maar het dringt in het leven van de wereld door, in de schepping, in de mens en in zijn relaties, het leven en de Waarheid, kortom de Essentie van de Drie-enige God.
De Kerk is een vergadering van mensen, die dezelfde weg gaan, Die Zich actief inzetten voor de wederopbouw van de wereld en de mens vanuit het bestaan en leven van de Drie-enige God.
Het leven van de Drie-enige God werd aan ons geopenbaard, is aan ons geopenbaard, ons gegeven door het feit dat Christus, door Zijn incarnatie is Hij mens gewordein, heeft Hij Zijn Kruis ondergaan, en heeft daarop volgend Zijn Opstanding verworven zodat wij allen zijn gered en is Hij vervolgens door Zijn Hemelvaart naar de Vader teruggekeerd.

Christus wordt ons in de Kerk gegeven door de aanwezigheid, het handelend optreden en energie van de Heilige Geest, Die “het instituut van de Kerk verzamelt en bijeen houdt” tot één vrijwillig toegankelijke existentiële
[met betrekking tot het bestaan van] gemeenschap van vrijheid.
God is leven en dit uit zich in het Leven van de Drie-enige God, de relatie en de gemeenschap van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, welke de mens kan ontmoeten door het Mysterie en de daadwerkelijke deelname aan de Goddelijke Liturgie.
Hierin herkennen we God als de Vader, we aanvaarden de gave van onze aanname als kind van God door Zijn Zoon en delen in de overweldigende Genadegaven van de Heilige Geest.
We krijgen het als geschenk en tegelijkertijd vormt het de opdracht om
zowel in onszelf als in de wereld te getuigen van het leven als een samenleving en relatie, als co-existentie, als overwinning en acceptatie, welke zich uit als een
samen delen in een huwelijk ter bevestiging van het Verbond wat men met God “is” aangegaan.

In een wereld van eenzaamheid, existentiële impasses, van egocentrisme en overconsumptie, geeft Pinksteren de manifestatie weer van de Heilige Drie-eenheid en is een dynamische uitdaging en uitnodiging overschrijding van onszelf en de toegankelijkheid van het leven van de Drie-ene God, in het bijzijn van zijn medemens, als zodanig wordt respect en bescherming van de schepping geopenbaard.
Als de Kerk dit beslissend moment, dit “zout der aarde (van het leven)” verloren laat gaan zal zelfs het eenvoudig onderhouden van een instelling – zoals zij religieus is ingesteld, door slechts te voldoen aan de instinctieve menselijke neiging om zich religieus te uiten -,  haar de kans ontnemen om deel te nemen aan het leven van de drie-enige God door in liefde te leven, en als samenleving te delen.

De Icoon van de Heilige Drie-eenheid welke door de monnik Andrej Roebljov voor het eerst werd geschreven, geeft uiting van een God’s aanschouwing en geeft met vorm, kleur en stijl op de meest expressieve en dynamische manier uitdrukking over de drie Engelen welke in de gastvrijheid van Abraham werden aanvaard en geven uitdrukking van bovengenoemde Waarheid in dit Geloof, dit Leven van de Kerk.

Het bestaan van God en de mens als een overwinning van de individualiteit,
als een samengaan en leven en acceptatie van de Ander, als een leven met de ander [de naaste].

De weergave van de Personen, die van de Zoon en de Heilige Geest welke Zich tot de Vader wenden, Zich naar Hem toe bewegen, geeft de “bron van het leven” weer, welke wij “Abba“, “Vader” mogen noemen.
Ieder levend mens  ervaart dat hij/zij slechts leeft voor anderen.
Niemand kan worden gezien als gescheiden van de andere twee Personen.
Iedereen leeft het leven van anderen en geeft zich volledig over aan anderen op
een dusdanige wijze dat elk van de personen als de Drie-eenheid gelijk is aan de anderen.
“ De mens, die door het hun gegeven Woord in Christus gelooft, opdat
alle mensen één zijn, gelijk Gij, Vader, in Christus en Christus in de Vader,
dat ook wij in Hen zijn; opdat de wereld zal geloven,  dat de Vader Christus gezonden heeft” conf. John. 17; 20,21.

De overweldigde Heilige Drievuldigheid, stelt slechts voor ieder mens  roem, eer en glorie in het vooruitzicht, Het Koninkrijk der Hemelen.

Het scheppingsverhaal in Genesis geeft in woorden een omschrijving van God, de Vader, de Zoon en de Heilige Geest [Gen.1: 1,2 etc.; in Job 26: 13; 33: 4; Psalm 104[105]: 29,30; en Psalm 33[34]: 6] wordt de actieve ondersteunende rol van de Heilige Geest in de bovennatuurlijke schepping van de aarde weergegeven.
Terwijl de Blijde Boodschap, de Schrift, de Bijbel duidelijk God de Vader en Zijne Goddelijke Zoon, Jezus Christus, als actief in de schepping van de wereld vermeldt [Jesaja 64: 8, Col.1: 16, 17], is ook de Heilige Geest aanwezig, hoewel op een subtielere manier.
De Geest verschijnt niet als de centrale speler in de weergave van de schepping.
In plaats daarvan “zweeft” Hij over de leegte, en door Zijn bewegende Gestalte is Hij aanwezig bij het  ontstaan ​​van het leven op deze aarde.
Het Hebreeuwse woord מרההפת [Merahepeth] voor “‘óver’-gaan” of “zweven” voorbij het oppervlak van de aarde dat in Gen.1: 2 wordt gebruikt is hetzelfde woord dat wordt gebruikt in Deut.32: 11, waar God wordt vergeleken met een arend die zweeft over zijn nest jonge dieren.
De Heilige Geest is nauw betrokken bij het creëren van leven op deze aarde en zorgt voor de nieuw gecreëerde levende wezens zoals een arend zou doen voor zijn jeugd.
“ Allen verwachten van U, dat U hun voedsel geeft te rechter tijd.
U geeft het hun en zij zamelen in; U opent Uw genaderijke hand en
vervuld alles wat leeft met zegen.
Maar als U Uw aangezicht afwendt, dan worden de mensen verbijsterd,
U neemt hun adem weg en zij bezwijken; zij keren terug tot hun stof.
U zendt Uw Geest uit en zij worden herschapen: U maakt nieuw het aanschijn van de aarde” Psalm 103[104]: 28-30.
Dit wekt de geestelijke voorstelling op dat de schepping alleen mogelijk is/was en zo zal blijven plaats vinden door het werk van de Heilige Geest en dat Deze tijdens dit proces een actieve rol speelde, speelt en zal blijven spelen.

Vervolgens kennen wij allemaal de grote opdracht aan de mens:
“Gij zult de Heer, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. Dit is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf” Matth.22: 37,38.
Onder vrome Joden is de bekendste regel van de Blijde Boodschap, van de Schrift;
“Hoor, Israël [de Kerk], de Heer, onze God, is een Heer.
Je zult de Heer, je God, liefhebben vanuit je hele hart, vanuit
je hele ziel en [vanuit alle macht] vanuit je hele kracht” Deut.6: 4-9;11: 13-21, en Num.15: 37-41, hetgeen het Sjema wordt genoemd.
Ze vormen een belangrijke liturgische tekst van de synagoge-eredienst en
kunnen in het Hebreeuws met slechts vijf woorden worden weergegeven:
“Heer, onze God, Heer, echad“.
Het laatste Hebreeuwse woord, יחד, echad, heeft minstens drie betekenissen:
‘één’, ‘alleen’ en ‘uniek’.
Vanwege deze verschillende betekenissen [en omdat het Hebreeuws geen tegenwoordige-tijdvorm heeft van het werkwoord “zijn”], zijn er veel mogelijke vertalingen van de Sjema, die allemaal in het Hebreeuws worden geïmpliceerd.
Een hedendaagse rabbijnse geleerde biedt deze vertaling:
“De Heer is onze God, en de Heer alleen;
de Heer is onze God, één ondeelbare Heer;
de Heer onze God is een unieke Heer;
de Heer is onze God, de Heer is uniek” Plaut, The Torah, blz. 1369.
Deze zelfde geleerde noemt de Shema
“een kostbaar juweel, in die zin dat het Licht van het Geloof
zijn woorden liet sprankelen met een rijke schittering van gevarieerde kleuren”.

Voor christenen is de tweede helft van de hierboven aangehaalde Deuteronomium-passage zelfs beter bekend, omdat deze in verschillende evangeliënpassages voorkomt [zie Matth.22: 37 en Luc.10: 27].
Het belangrijke punt, bij het vergelijken van al deze versies, is deze:
–  ‘liefde tot God’ is opgelegd aan Zijn Volk, zowel voor de Jood als de Christen en
deze liefde dient actief te worden uitgedrukt doormiddel van tastbaar gedrag.
Vandaar dat wanneer de Heilige Apostel en Evangelist Lucas Deut. 6: 5 citeert, de passage dient als de inleiding tot de gelijkenis van de Barmhartige Samaritaan van Luc.10:  25-37.
– een verhaal dat laat zien hoe Liefde tot God op een tastbare manier aan anderen tot uitdrukking wordt gebracht.

Cruciaal voor een juiste toepassing van de Shema en het grote Gebod om lief te hebben is het vers dat volgt:
“Deze woorden die ik je vandaag gebied,
zullen in je hart en in je ziel zijn” Deut.6: 6.
De logica van Het Woord van God dicteert dat “de liefde van God zonder gehoorzaamheid aan God geen liefde is“.

God verwacht zeker van ons dat we handelen naar Zijn Geboden. Daarom eist onze Heer en Verlosser van ons een op het hart gericht, voortdurend besef van Zijn Geboden.
Als de liefde van God echt is gevestigd in onze harten en zielen, zal dit ons zeker leiden om God’s gebod te gehoorzamen om van je naaste te houden als jezelf [Lev.19: 18; Luc.10: 27].

Overweeg deze gedachten aan de hand een andere Joods geleerde, die in de traditie van de leer van de Heer Jezus zijn:
“ Natuurlijk kan liefde niet worden bevolen.
Geen enkele derde partij kan dit bevelen of afpersen.
Geen derde partij kan, maar de Goddelijke is in staat.
Het gebod om lief te hebben kan alleen voortkomen uit
de mond van de Minnaar.
Alleen de minnaar kan en zegt:  ‘    Love Me!  ‘ – en dat doet hij echt.
In Zijn mond is het gebod om lief te hebben geen vreemd,
vreemd woord of gebod; het is niemand minder dan de stem van de liefde zelf! ”
The Torah, blz. 1374-5.
Ja en derhalve spreekt Christus ons aan met de stem van Liefde.

Tot slot, komt de vraag op, hoe zullen wij Orthodoxe Christenen de Profetische eis dienen te vervullen om:
“     de geboden van de Heer aan uw kinderen te onderwijzen, en
. . . hierover met hen hierover te spreken wanneer je in je huis zit,
. . . òf terwijl je onderweg loopt “ Deut.6: 7?
Waar je mee praat is je verstand of
ook wel je ‘onechte zelf‘ genoemd.

Indien echter deze woorden vanuit ons hart worden gesproken, zullen we ze zeker met onze kinderen delen op een manier die het verschil maakt, van hart tot hart.
Dan verwijzen wij niet langer de confrontatie vermijdend naar
het zwakke onderwijssysteem, maar nemen ‘zelf’ het initiatief!
Wij gaan samen aan tafel zitten en bestuderen met ons gezin het Woord!
Alleen op deze manier kunnen God’s geboden nog worden overgebracht met een zuiver en duurzaam resultaat. Alleen woorden uit het hart kunnen een ander hart binnengaan en zich daar vestigen.
Anders zal onze bespreking van Gods geboden slechts “hoofd [verstand’s] – praat” zijn en onze kinderen niet in staat stellen de woorden van het leven te omhelzen.
“ Dan hebt U behagen in de woorden van mijn mond;
de gedachten van mijn hart liggen open voor Uw ogen,
Heer, U bent mijn helper, en mijn Verlosser”
Psalm 18[19]: 14,15 vert. ROK. ’s-Gravenhage.

“     Ziet toe, dat gij niet een dezer kleinen veracht.
Want Ik zeg u, dat hun engelen in de Hemelen voortdurend het aangezicht zien van Mijn Vader, Die in de hemelen is.
[Want de Zoon des mensen is gekomen om het verlorene te behouden.]
Wat dunkt u?
Indien een mens in het bezit is gekomen van honderd schapen en een ervan raakt verdwaald, zal hij dan niet de negenennegentig op de bergen laten en heengaan om het dwalende te zoeken?
En gebeurt het, dat hij het vindt, voorwaar, Ik zeg u, dat hij zich over dat ene meer verblijdt dan over de negenennegentig, die niet verdwaald waren.
Zo bestaat bij uw Vader, Die in de Hemelen is, de Wil niet, dat een van deze kleinen verloren gaat.
Indien uw broeder zondigt, ga heen, bestraf hem onder vier ogen.
Indien hij naar u luistert, hebt gij uw broeder gewonnen.
Indien hij niet luistert, neem dan nog een of twee met u mede, opdat op de verklaring van twee getuigen of van drie elke zaak vaststa.
Indien hij naar hen niet luistert, zeg het dan aan de Gemeente. Indien hij naar de Gemeente niet luistert, dan zij hij u als de heiden en de tollenaar.
Voorwaar, Ik zeg u, al wat gij op aarde bindt, zal gebonden zijn in de Hemel, en al wat gij op aarde ontbindt, zal ontbonden zijn in de Hemel.
Wederom, voorwaar Ik zeg u, dat, als twee van u op de aarde iets eenparig zullen begeren, het hun zal ten deel vallen van Mijn Vader, Die in de Hemelen is.
Want waar twee of drie vergaderd zijn in Mijn Naam, daar ben Ik in hun midden“ Matth.18: 10-20.

“     Thans zijt gij licht in de Heer; wandelt als kinderen van het Licht,
– want de vrucht van het Licht bestaat in louter Goedheid en Gerechtigheid en Waarheid -,
– en toetst wat de Heer wel behaaglijk is;
– en neemt geen deel aan de onvruchtbare werken van de duisternis,
> maar ontmaskert ze veeleer, want het is zelfs schandelijk om te noemen,
> wat heimelijk door hen wordt verricht;
– maar als dat alles door het Licht ontmaskerd wordt,
– komt het aan de dag;
– want al wat aan de dag komt is licht.
Dááròm heet het:
‘     Ontwaak, gij die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten.
•    Ziet dus nauwlettend toe, hoe gij wandelt, niet als onwijzen, doch als wijzen, u de gelegenheid ten nutte makende, want de dagen zijn kwaad.
•    Weest daarom niet onverstandig, maar tracht te verstaan, wat de Wil des Heren is.
•    En bedrinkt u niet aan wijn, waarin bandeloosheid is, maar wordt vervuld met de Geest,
•    en spreekt onder elkander in Psalmen, Lofzangen en geestelijke Liederen,
•    en zingt en jubelt de Heer van harte“ Eph.5: 8b-19.

“     Daarom, zeg tot het huis van Israël:
‘ Zo zegt de Heer der Heerscharen: niet om uwentwil doe Ik het,
o huis van Israël [Lichaam van Christus, de Kerk], maar om Mijn Heilige Naam, Die gij ontheiligd hebt onder de volken in wier gebied gij gekomen zijt.
Ik zal Mijn grote Naam
Die onder de volkeren ontheiligd is,
Die gij te midden van hen ontheiligd hebt, heiligen; en
de volkeren zullen weten, dat Ik de Heer ben,
luidt het Woord van de Heer der Heerscharen,
wanneer Ik Mij voor hun ogen aan u de Heilige zal betonen.
       Ik zal u weghalen uit de volkeren en u bijeen vergaderen uit alle landen, en
       Ik zal u brengen naar uw eigen land;
       Ik zal rein water over u sprengen, en gij zult rein worden; van al uw onreinheden en van al uw afgoden zal Ik u reinigen;
Een nieuw hart zal Ik u geven en een nieuwe geest in uw binnenste; het hart van steen zal Ik uit uw lichaam verwijderen en Ik zal u een hart van vlees geven.
Mijn Geest zal Ik in uw binnenste geven en maken, dat gij naar mijn inzettingen wandelt en naarstig mijn verordeningen onderhoudt.
Gij zult wonen in het land dat Ik uw vaderen gegeven heb; gij zult Mij tot een volk zijn en Ik zal u tot één God zijn” Ezech.36: 22-28.

“Ik zal u weghalen uit de volkeren en
u bijeen vergaderen uit alle landen” Ezech.36: 24.
Dit grote verlangen zal menig verkondiger van de ‘Blijde Boodschap’ doen opspringen, terwijl deze een zucht van verlichting uit het diepst van het hart doet ontspringen.
“      Heer, redt Uw Volk en zegen Uw Erfdeel en
bescherm Uw Gemeenschap door Uw Kruis”.

Het verlangen van Joodse Gemeenschap over de gehele wereld voor een permanent vaderland is deels een gevolg van het Profetische werk van Ezechiël, die zijn leven in ballingschap in Babylon beëindigde.
De moderne zionistische beweging ontstond
halverwege de negentiende eeuw en
probeerde het land te beveiligen voor
Joodse kolonisten in Palestina.
Zij werden hierbij gesteund door de westerse mogendheden, hetgeen
tot veel misbaar in het Midden Oosten heeft geleid.
In het begin deden zionisten niet veel meer dan een paar geïsoleerde Joodse landbouw nederzettingen in Palestina.
Nadat het gebied een Brits mandaat werd, werd echter meer land aangekocht en
nam de immigratie toe.
Van 1929 tot 1936 leidden protesten van Palestijnse Arabieren – zowel christenen als moslims – tot het idee van opdeling.
Na de Tweede Wereldoorlog en twee lokale oorlogen kreeg Israël de volledige status. Grootschalige immigratie volgde en etnische spanningen namen alleen maar toe.

Hoe begrijpen orthodoxe christenen, die het ‘nieuwe’ Israël [de Kerk] zijn,
het ware volk van God, de profetie van Ezechiël?
Hoe interpreteren ‘wij’ “brengen u in uw land” Ezech.36: 24;
wanneer wij een wereldwijd volk zijn dat in veel landen leeft? Hoewel de eerste en laatste verzen van deze profetie spreken over land, houdt de Profetie zich in de eerste plaats bezig met Gods belofte om de harten van Zijn volk te transformeren door de Heilige Geest.
Het werk van de Geest in onze harten is wat ons in staat stelt
om ” in [Zijn] behoeften te wandelen. . .
bewaar [Zijn] oordelen en. . .
wees [Zijn] Mensen “Ezech.36: 27-28.

Het gebed “Hemelse koning” is het openingsgebed bij veel van onze orthodoxe diensten, en
verklaart dat de Heilige Geest
“overal aanwezig is en alle dingen vult”.
Elk land valt onder de soevereiniteit van God; niets is meer dan Zijn Heerschappij en Voorzienigheid.
Waar we ook zijn, het land van de Heer is ons verplicht om de vervulling van de Geest te zoeken en  te trachten Gods genadige bestuur te volgen en te onderhouden.
Bovenal begrijpen we dat ‘àl het land‘ binnen het Koninkrijk van God ligt, dat
“niet van deze wereld” is John.18: 36.
We betreden de grenzen van dit Koninkrijk
– wanneer we ons verzamelen als kerkgemeenschap;
– wanneer we verzameld zijn als Zijn volk, staat de Geest als bekend:
“kom en verblijf [woon] in ons en
reinig ons van elke smet van de zonde“, zoals
dit gebed verder onthult.
In feite, als God ons ‘niet‘ reinigt en in ons woont, zijn wij niet de Kerk,
Die Zijn Blijde Boodschap verkondigt, Zijn Wil nastreeft.
Zijn vernieuwende en zuiverende werk wordt het duidelijkst in het Mysterie [Sacrament] van de Doop, want daardoor schenkt God ons
“een nieuwe geboorte door water en de Geest“.
Door Zijn activiteiten zijn we in staat afgoden en valse goden van ons af ​​te stoten die onze harten vervuilen en scheiden wij van God,
ons verlaten om blindelings te tasten in het koninkrijk van buitenaardse wezens.

De Mysteriën [Sacramenten] Die in de Kerk worden ontvangen, zijn ‘hèt’ middel waardoor God ons een hart van vlees geeft en Zijn Geest in ons plaatst Ezech.36: 26-27.
Dááròm bidden we bij elke viering van de Goddelijke Liturgie de Heer om
“Uw Heilige Geest neer te zenden”
– niet alleen over de “gaven die hier worden verspreid“, maar óók “op ons“. . . tot de gemeenschap van de Heilige Geest,
tot de vervulling van het Koninkrijk der hemelen,
tot vrijmoedigheid jegens U, en
niet tot oordeel of tot veroordeling.
“Alleen op deze manier kunnen wij uw oordelen bewaren en doen” Ezech.36: 27.

Terwijl de Joden nog steeds proberen hun “eigen land” hier op aarde te
vestigen door middel van menselijke kracht, zijn
‘wij’ als ná-volgers van Christus, gezegend om het Koninkrijk in onze harten te kennen, waar God regeert, nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen.
Wij worden door de kracht van de Geest in staat gesteld:
“te wonen in het land [dat God] aan onze vaderen heeft gegeven“, want
“Wij zijn Zijn Volk en Hij is onze God Ezech.36: 28,
de hele Heilige Geest, die voortkomt uit de Vader en
door de Zoon op ons komt, redt en heiligt allen die
u kennen als God, Leven en Leven-schenker”.
uit: Hymnen van Pinksteren

Uiteraard zijn er soms echter problemen, die wij niet alleen kunnen overwinnen.
Hoe hard wij ook strijden en het opnieuw proberen, wij kunnen maar niet tot
een oplossing komen.
Gelukkig, kunnen wij op zulke momenten,  gerust op God vertrouwen.
Maar wat kan het Geloof in de praktijk voor iemand doen?
Geloof nu is zekerheid èn ‘zekerheid is Kracht [uit den Hoge]!’.

Wij kunnen dit constateren door de problemen, waar
men tegen aan loopt door gebrek aan zekerheid:
* Negatieve gedachtes en gevoelens.
* Niet in staat zijn om belangrijke beslissingen te nemen.
* Niet zeker zijn van eigen zaak.
* Geen zelfvertrouwen uitstralen.
* Minderwaardigheidscomplex.
En dergelijke.

Onze Heer en Verlosser sprak over deze innerlijke Kracht:
“Maar gij zult Kracht ontvangen
wanneer de Heilige Geest over u komt“ Hand.1: 8.

Indien iemand zich dàn bij jou afvraagt:
‘Heb je de Heilige Geest ontvangen?’,
dàn mogen jouw ogen gaan schitteren van blijdschap,
dàn mag jouw hart gloeien van overtuiging en zekerheid.
Dàn mag je uitspreken: ‘Ja, dat mag ik, God zij dank, wèl zeggen:
“Ja, ik geloof in de Heer, als mijn Koning en mijn God!”’
Dat kan alleen maar omdat de Heilige Geest in je woont en
die jou de Geloof’s-belijdenis steeds weer opnieuw in jouw oren fluistert
en jouw lippen daarmee aanraakt.
Dàn is er wel iets bijzonders aan de hand met de mensen die Paulus ontmoet in Ephese.
We lezen in Handelingen dat Paulus daar in contact komt met enkele leerlingen,
bij wie hij aanleiding vindt om de vraag te stellen:
“     En hij zei tot hen: “   Hebben jullie de Heilige Geest ontvangen, toen jullie tot het Geloof kwamen? Doch zij zeiden tot hem: Wij hebben zelfs niet gehoord, dat er een Heilige Geest is“ Hand.19: 2.
In het gesprek met deze mensen is voor hem duidelijk geworden dat
ze vanuit het perspectief van het christen-zijn ergens halverwege zijn blijven steken.
Ze waren al een eindje op weg, maar waren in een voorportaal gestrand. 

Dàt is toch eigenlijk wèl een beetje verwarrend.
Ze zijn ‘volgelingen van Christus’ en ‘hebben het Geloof aanvaard’,
staat er in de tekst en toch ontbreekt er iets.
Paulus ontdekt dat er lacunes in hun kennis zijn.

Zij blijken niet op de hoogte te zijn van een aantal cruciale zaken.
En met dat woord cruciaal duid ik inderdaad op de oorsprong van dat woord: “crux, kruis“.
Ze weten niet van Jezus’ Kruis en Opstanding‘ en van alle gebeurtenissen die daarna hebben plaatsgevonden zoals de uitstorting van de Heilige Geest.
Het blijken volgelingen van Christus, door Johannes de Doper en hebben de doop van Johannes ondergaan, een doop tot bekering van zonden.
Zij hebben zich destijds gecommitteerd om weer aan God toegewijd te zijn,
de weg der gerechtigheid te bewandelen en waren Johannes de Doper gevolgd tot diens gewelddadige onthoofding door Herodes.
Natuurlijk hadden ze van Johannes gehoord dat Jezus de Messias was die komen zou. En dat Christus de mensen zou dopen met vuur en in de Heilige Geest.
Dus over de Geest hadden ze wel degelijk ‘iets’ gehoord. Johannes had bovendien onze Heer en Meester aangewezen als het Lam dat de zonde der wereld wegneemt. Dus had Johannes de Doper niet nagelaten om Christus naar voren te schuiven. Johannes had gezegd:
‘Hij moet groter worden en ik moet kleiner worden’;
‘Ik ben niet waard om Zijn schoenriemen vast te maken…’
Maar ná de dood van Johannes de Doper was hen mogelijk de schrik om het hart geslagen. Zij hebben misschien ook al de gevoelens van afwijzing bemerkt tegenover Christus en waren beducht zich bij Hem aan te sluiten.
Omdat ze voor hun ‘vrije en blijde leventje’ vreesden, zijn
zij op de vlucht geslagen en misschien na allerlei omzwervingen in
Ephese terechtgekomen, waar ze als een geïsoleerde groep van
ongeveer twaalf mannen een teruggetrokken bestaan hebben geleid, totdat
ze met Paulus in aanraking kwamen.
Duidelijk is in ieder geval wel dat Paulus hen nader moet onderrichten in
alles wat zich heeft voorgedaan in Gods heilsplan na de dood van Johannes de Doper.
Dàn volgt voor hen de waterdoop in de Naam van Jezus Christus, de Zoon van God, waarmee ze het ‘hele waarachtige‘ heilswerk van de Heer omarmen en bij de doop en Myronzalving  daalt de Heilige Geest op hen neer.
Wat er dàn gebeurt, doet denken aan de Pinksterdag in Jeruzalem.
Ze spreken in de taal van het hart en gaan profeteren. Wat een manifestatie van de Geest! Het Geloof in onze Heer en Verlosser, Jezus de Christus, onze Verlosser leidt onmiddellijk tot het ontvangen van de Heilige Geest.
Dit was in Ephese een soort van ‘klein’ Pinksteren!
De gave van de Heilige Geest is ten nauwste verbonden met het Geloof in onze Heer en Verlosser. Als de betekenis van Zijn Heilswerk in Kruis en Opstanding tot mensen doordringt en
zij dàt ook persoonlijk aanvaarden als betekenisvol voor henzelf,
dàn is het proces in volle werking dat zij de Heilige Geest ontvangen.
Dat is dan niet een ‘second opinion’ die pas na enige tijd, als
iemand allang tot bekering is gekomen op een Gelovige neerdaalt.
Neen, iemand ontvangt van meet af aan de ‘Genadegave van de Heilige Geest‘ en
is volledig ‘Christen’ en in staat al de Mysteriën te ontvangen.
De Heilige Geest werkt naar mijn bescheiden mening vanuit de oorspronkelijke getuigenis van de Apostelen niet in etappes.

“    Meester neem dan onze smeekbeden aan en schenk de rust aan al onze vaders en moeders, broeders en zusters, onze kinderen en onze verwanten,
aan hen die met ons verbonden waren en aan alle ontslapenen in de hoop op van de Opstanding tot de het eeuwige Leven.
Schrijf hun namen in het boek des Levens.
Die welke hun zielen rusten in de schoot van Abraham, Isaäc en Jaäcob, in het Land der Levenden, in het Koninkrijk der Hemelen, in het Paradijs der geneugten.
Leid hen in Uw heilige woningen door de bediening van Uw stralende Engelen,
en doe ook hun lichamen opstaan op de vastgestelde dag,
volgens Uw Heilige en onfeilbare Beloften.
Want voor Uw dienaren, Heer, is er geen werkelijke dood wanneer
wij van ons lichaam scheiden en opgaan tot U, onze God.
Het is eerder een overgang vanuit het droevigst verdriet naar alles wat het hart kan verheugen:
Het is een opgaan in de Vrede en de Blijdschap.
En al hebben wij tegen U gezondigd, wees ons genadig,
want er is niemand zonder vlek voor Uw aangezicht, al had hij/zij nog zo kort geleefd.
Immers U alleen heeft zonder zonde op deze aarde geleefd, onze Heer Jezus Christus,
en wij hopen dat U medelijden met ons zult hebben en onze zonden zult willen vergeven.
God God, Vriend van de mensen, vergeef ons toch onze overtredingen die wij vrijwillig en onvrijwillig, bewust of onbewust, openlijk of in het verborgen, in daden en woorden of in gedachten, in ons gedrag of door onze geesteshouding hebben begaan.
Schenk kwijtschelding en vergeving aan hen die ons zijn voorafgegaan.
Zegen ons die hier tegenwoordig zijn;
verleen aan ons en aan heel Uw Volk een gelukkige  en vredige voleinding.
Toon ons Uw medelijden en mensenvriendschap op de dag van Uw verheven en angstaanjagende Wederkomst,
en maak ons dàn waardig om deel te hebben aan Uw Koninkrijk”
uit: de kniel-gebeden uit de Vespers van Pinksteren.

De wereldse geest gaat overheersen
De wereldse geesten namen de hegemonie, het overwicht over van de kerkelijke machten; de Heilige Geest werd als het ware geleidelijk aan opzij geduwd.
Toezichthouders over de geloofsgemeenschappen welke als Apostolische opvolgers van de Kerk werden beschouwd, werden vanaf keizer Constantijn de Grote niet langer gekozen vanuit de ascetisch doorleefde abten van kloosters.
Steunde de vroeg-christelijke kerken op de grote Martelaren en de ascetisch levende monniken, die de basis vormden voor het toezichthoudend keurvorstendom van de Kerk, geleidelijk aan vormde de elite uit wereldse [wetenschap en machthebbers] de boventoon.
In de eerste eeuwen waren er vijf grote Patriarchaten: Alexandrië, Jeruzalem, Antiochië, Rome en Constantinopel. Gaandeweg werden er twee van hen belangrijker: Rome, omdat het de keizerlijke stad was en omdat haar ‘patriarch’  de directe apostolische afstamming van de heilige Petrus opeiste, met Constantinopel, die onder keizer Constantijn de nieuwe keizerlijke stad werd,
de zetel van regering voor het Romeinse Rijk.
Toen de keizer Rome verliet om naar Constantinopel te gaan, ging zijn gezag geleidelijk over naar de bisschop van Rome, die nu alleen stond voor orde en traditie in het westelijke deel van het rijk dat aan de barbaren uit het noorden was overgeleverd. Constantinopel, ondertussen, werd heel natuurlijk het grote centrum van het Oosten.
Deze twee grote aanzienlijken waren perfect in overeenstemming tijdens de strijd tegen de ketterijen en bij het samenstellen van de Geloofsbelijdenis van Nicea, waaraan tot op de dag van vandaag beide vasthouden.
Zij trokken echter de Apostolische hiërarchie naar zich toe en alle grote dogma’s van het Geloof.
Beider vervreemding kwam eerder voort uit politieke dan uit dogmatische verschillen, hoewel deze later [in 1045] als argument werden gebruikt tot de definitieve scheiding. De belangrijkste van de dogmatische discussies concentreerden zich rond het Filioque in de Geloofsbelijdenis:
[De westerse kerk verkondigt: “Wij geloven in de Heilige Geest die voortkomt uit de Vader en de Zoon …“;
terwijl de oosterse kerk verkondigt: “… De Heilige Geest gaat uit van de Vader en wordt aanbeden met de Vader en de Zoon”].
Het schisma kwam niet plotseling of met speciaal geweld tot stand, hoewel
er aan beide kanten veel betreurenswaardig en onchristelijk gedrag was.
Niemand kan eigenlijk een datum aan het schisma toevoegen.
Sommigen plaatsen het in 1054; anderen 400 jaar later in 1439, ná de mislukte conferentie van Florence.
Het is misschien een van de grote catastrofes van het christendom dat Oost en West uit elkaar vielen. De opmars van het grote moslimimperium was hier deels verantwoordelijk voor.
Bijna 500 jaar lang beweerde het Oost-Europa voor zichzelf, dat miljoenen zielen overspoelde en effectief scheidde van hun westerse broeders.

Dit is slechts een zeer korte schets van de historische feiten.
Maar de verklaring van de scheiding is niet alleen in de geschiedenis te vinden.
De oorzaken ervan liggen veel dieper, in de wederzijdse cultuur, de aard en mentaliteit van Oost en West, en in de verschillende interpretaties die ieder van hen dezelfde grondslagen aan van het Christelijk Geloof geeft.
De gewone gelovigen nemen echter niet langer genoegen met het beleid en het sturen van bovenaf. Men is niet tevreden met de inbreng van de ‘groten’, welke slechts praten, praten en nog eens heel formeel blijven praten – de stapels papier met wederzijdse commentaren stapelen zich op en compromissen worden ontzettend breed uitgemeten [stapels papier, boeken zijn er over volgeschreven]. Heel beleefd vinden onderling vergaderingen plaats, waarbij toch opnieuw de ‘groten’ zich als opnieuw van procesbeïnvloeding blijken te bedienen, maar zo werkt het niet bij de Heilige Geest in het Lichaam van Christus.
De Geest waait van onder af – daar blijkt zich veel méér onderlinge ‘nestwarmte’, onderlinge verbondenheid te bevinden, dan de grote heren ooit hebben kunnen vermoeden. Door op een ‘transparante’ wijze in de volkswijken samen te werken blijkt de dienst van God zich aan de wereld te openbaren.

Avondloos Licht, thuis komen

Als Christenen lijken we vaak op wilde dieren die in gevangenschap zijn opgegroeid, uiteindelijk weer in de wildernis worden losgelaten en geen flauw idee hebben hoe wij – ‘zelf’ – eten dienen te verzamelen en dus gaan wachten totdat iemand ons voedt.
Tot nog toe heeft de spelleider, de herder er uit mede-menselijke overwegingen voor gekozen om z’n christus-návolgers, z’n kudde in een blijvende afhankelijkheid relatie aan zich te koppelen.
Het enige wat hij voor ‘de toegewezen kudde‘ hiervoor behoefde te doen, was ervoor te kiezen dat zijn kudde afhankelijk zou blijven van de individueel gekozen bloedgroep.
Uit angst voor – ‘shoppen’ – werd het aan de bloedgroep verbonden onderwijs gegeven en hun niet de middelen en toerusting gegeven om ‘zichzelf‘ te voeden.
Dat is geen moeilijke weg om te bewandelen en het streelt de ego en maakt gebruik van het gegeven dat mensen inherent ‘luie kudde-dieren‘ zijn en kiezen voor de gemakkelijkste en comfortabelste weg.
Het is vanzelfsprekend gemakkelijker en comfortabeler afhankelijk te zijn van een professional en slechts te luisteren,
dàn dat je je eigen verantwoordelijkheid op je neemt en zelf je eigen voedsel leert verzamelen.
Kort door de bocht kun je stellen dat we binnen de huidige -‘bloedgroepen-Kerk‘- vooral bezig zijn om mensen klein en afhankelijk van ons te houden. We geven ze zondag’s een woordje/een preek mee die ze halverwege de week grotendeels weer zijn vergeten, zodat ze elke zondag weer opnieuw hunkeren naar goddelijk voedsel.
Maar zó was het ‘niet’ in de vroeg-christelijke Kerk, de vroeg-Christelijke Kerk was een waarachtig navolger’s-schap van Christus van Martelaren en ascetisch ingestelde christenen. Dáár was de zondag’s-plicht niet vervuld ná de wegzending op het ambon [altaar, preekgestoelte].
In de de vroeg-Christelijke Kerk was het navolger’s-schap onafgebroken verbonden met de Blijde Boodschap, de Pedagogie van de Heer.
Dáár werd onafgebroken onderwijs gegeven door de dagelijkse Metten, de uren, de Vespers en de Completen; van de ochtend-ontwaken tot het avond-slapen-gaan werd de mens geïnspireerd en bij ‘de les‘ gehouden.
Op die wijze werd door de Kerkvaders, opvolgers van de oud-testamentische profeten,  de doorleefde asceten aan de navolgers van Christus geleerd hoe ze het Woord van Christus, Zijn Blijde Boodschap, Zijn Pedagogie zouden kunnen omzetten in daden.
Naast het feit dat zij zich bedienden van het reciteren van het Woord en de Psalmen hadden zij in de aanbidding totaal geen behoefte aan wereldse instrumenten als ‘het orgel’ of als er ‘een goede band of koor‘ op het podium staat;
de menselijke stem is hoe slecht het soms ook klinkt het beste instrument in God’s ogen.
Zij leerden de Christenen datgene wat zij dagelijks – van uur tot uur – nodig hebben om te kunnen over-‘leven’; de voorgeschreven teksten van de diensten en hymnen gaven het benodigde onderwijs.
Natuurlijk gebeurt het afwijken van de oorspronkelijke gedragslijn heden-ten-dage niet bewust ook dàt is historisch door menselijke bemoeienis [zie boven] gegroeid.
In geen enkele christelijke gemeente is men zo vals/gemeen dat er een jaarlijkse vergadering van de leiding wordt gehouden waarin ze mèt en ònder elkaar nieuwe plannen bedenken om mensen klein en afhankelijk te houden.
We doen dit echt niet bewust, maar soms – ‘doen‘ – we dit helaas – ‘wèl‘ – en hoe is het mogelijk dat dit fenomeen onder zulke hooggeplaatste heren stand heeft kunnen houden?     

De Heilige Geest waait waarheen Hij wil; de Heilige Geest volgt in de Blijde Boodschap van de mensgeworden Zoon God’s wil; Het is God een welbehagen geweest alle dingen die de mens-geworden Zoon door de Vader is overgegeven de Vader te leren kennen en niemand kent de Zoon dan de Vader, en niemand kent de Vader dan de Zoon en wie de Zoon het wil openbaren.
” Geef ons heden ons dagelijks Brood” bidden wij en
de Zoon roept en blijft doorlopend, niet-aflatende roepen:
“     Komt tot Mij, allen, die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neemt Mijn juk op u en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en jullie zullen rust vinden voor uw zielen; want Mijn juk is zacht en Mijn last is licht” Matth.11: 26-30.
Onze Heer Jezus Christus, de Zoon [mensgeworden] van God laat als
een gestalte vóór ons allen horen:
“ Jullie zullen léven! “.
Jullie hebben niet het recht blind te zijn als de ijdelheid van de Prediker, noch lijdelijk te wezen als een Boeddha; Deze bekenden onder ons hebben de sluier van het leven niet gelicht.
Het leven is geen ijdelheid – het heeft een zin, die jullie persoonlijk kunnen ontdekken.
Het leven is ‘niet‘ een lijden ‘alleen‘ – het is een taak, die je te volbrengen hebt,
een zegen, een Genadegave, die je dient te beseffen, te veroveren.
Leven is strijden – òm te overleven,òm te overwinnen.
            De Geest van Christus dult geen levensmoeheid geen levensontkenning, geen achterover leunen in een prettig opgebouwd wereld’s leventje.
“ Jullie zullen léven! “.
       Christus ontdekt ons leven in onszelf.
De zin van het leven is niet vreugde of smart, niet geluk of ongeluk, niet ons lot en onze ondervindingen, niet de wereld en wat zij ons geeft en neemt, niet de tijd, die komt en gaat.
Het leven ligt – ‘in’ – onszelf; het leven is geest, het leven is ziel.
Ons geestelijk vermogen, onze ziel, ons hart is het koninkrijk van ons leven.
       En hebben jullie nu, aldus de cynische Prediker, ‘de Stem niet gehoord, die in jullie spreekt?
Hebben jullie de schrille schreden van de Liefde niet gehoord?`
Hebben jullie het vuur, de heilige drift, van de Geest niet ervaren?
Hebben jullie de Hemel niet – ‘ópen‘ –  gezien?
     Op die tijd, op dàt moment heeft God jullie “het léven getoond!”.
Het leven – dat is het leven in onszelf, dat is toch méér dan wij,
– in ons uppie, in onze voortdobberende – ‘bloedgroep’ – ervaren?
Het leven is niet gebonden aan de tijd, die vergaat, het vindt geen einde in de dood, het is eeuwig.
“ Jullie zullen léven! “.
       Dit zegt Christus ook tot hen, die verlost willen zijn van het leven, omdat het lijden is.
Jullie zullen leven dóór de smart heen, bóven de wereld en haar ellende uit.
       Dìt is het overweldigende van het Christendom, het
zegt tegen het leven niet: ‘neen’, maar volmondig – ‘já’ -.
Het Christendom is geweldig, het ontvlucht het leed niet, noch ontkent het, het aanvaardt het en dráágt het en overwint het als Licht in de duisternis.
Het aanvaardt het als een beproeving van God’s weg ter loutering, ter verdieping, ter versterking van het leven . . .
Zo is het Christendom, -‘de‘- godsdienst van het léven!
“ Jullie zullen léven! “.

Koop dan de tijd, gebruik ieder ogenblik van de dag, want dit is heilig;
dit is de poort tot het Hemels Koninkrijk, dit is een stukje van het eeuwige leven.
“ Jullie zullen léven! “.
Durf dan de strijd aan te gaan, tegen jezelf, tegen de wereld en haar duistere machten.
Ga in de strijd gesterkt door de Genadegaven van de Heilige Geest.
“ Jullie zullen léven! “.
Zit dan niet neer als een lijdend voorwerp, wachtend tot de herademing/ de beademing  van de komende zondag, maar ‘sta op’ en ga, met ingespannen geestelijke inspiratie en een eeuwige veerkracht je weg door het leven.
“ Jullie zullen léven! “.
Stel jezelf en al datgene wat je bezit, al datgene wat je hebt en mist, al wat je doet en laat, stel het allemaal in het Licht van de Eeuwigheid.
De Eeuwigheid – dat is God en Zijn Wil. Wie God kent en Zijn Wil doet, zal leven.
Ja, dit is het diepste geheim van het leven: wie het geeft aan God, zal het vinden,
wie zich overgeeft, is zichzelf geworden.
🌈     Wie op die manier leeft, heeft macht, alle gebondenheid ten spijt.
Hij/zij is een vrij mens geworden, Hij/zij is eeuwig jong.
Hij/zij heeft vertrouwen in het leven en dankt God voor dit leven;
“ Jullie zullen waarachtig léven! “.
“     Ziet toe, dat gij niet een van deze kleinen veracht.
Want Ik zeg u, dat hun engelen in de Hemelen
voortdurend het aangezicht zien van Mijn Vader, Die
in de hemelen is.
[Want de Zoon des mensen is gekomen om
het verlorene te behouden]” Matth.18: 10,11.

“     ‘Al wat de Vader heeft, is het Mijne’; daarom zei Ik:
‘   Hij neemt uit het Mijne en zal het u verkondigen. Nog een korte tijd en gij ziet Mij niet meer, en nogmaals een korte tijd en gij zult Mij zien’.
Sommige van zijn [directe volgelingen, de] discipelen dan zeiden tot elkander:
     ‘Wat betekent dit, dat Hij tot ons zegt: Nog een korte tijd en gij ziet Mij niet en nogmaals een korte tijd en gij zult Mij zien? En: Ik ga heen tot de Vader?’.
     Zij zeiden dan: ‘ Wat is dit, dat Hij zegt: Nog een korte tijd? Wij weten niet, wat Hij bedoelt’.
Jezus bemerkte, dat zij Hem iets wilden vragen en zei tot hen:
Redeneert gij hierover met elkander, dat Ik zei:
‘       Nog een korte tijd en gij ziet Mij niet en
nogmaals een korte tijd en gij zult Mij zien?
       Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, gij zult schreien en weeklagen, maar
de wereld zal zich verblijden; gij zult u bedroeven, maar
uw droefheid zal tot blijdschap worden.
       Een vrouw, die baart, heeft droefheid, omdat haar uur gekomen is; maar wanneer zij het kind ter wereld heeft gebracht, denkt zij niet meer aan haar benauwdheid, uit vreugde, dat een mens ter wereld is gekomen.
     Ook gij hebt dan nu wel droefheid, maar Ik zal u weerzien en uw hart zal zich verblijden en niemand ontneemt u uw blijdschap. En te dien dage zult gij Mij niets vragen.
Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, als gij de Vader om iets bidt, zal Hij het u geven in Mijn Naam’ ”.
John. 16: 15-23

Paulus was door de overheid opgebracht, omdat hij in de Tempel de Blijde Boodschap van het Woord verkondigde, de Pedagogie van de Heer. Zijn landgenoten beschuldigden hem van een vreemde leer en dat hij zelfs Grieken in de Tempel had toegelaten.
“     En Paulus, de ogen op de Raad gericht, zei:
‘ Mannen broeders, ik voor mij heb een volkomen zuiver geweten voor God over mijn gedrag in het openbaar tot op deze dag’.
Maar de hogepriester Ananias beval hun, die naast hem stonden, hem op de mond te slaan. Toen zei Paulus tot hem: ‘ God moge u slaan, gij gepleisterde [met kalk bekleed graf] wand! En gij, zit gij over mij recht te spreken naar de wet en beveelt gij [volledig] tegen de Wet [= Thora] mij te slaan?’.
Maar de omstanders zeiden: ‘Scheldt gij de hogepriester Gods uit?’.
En Paulus zei: ‘   Ik wist niet, broeders, dat het de hogepriester was, want er staat geschreven: Van een overste uws volks zult gij geen kwaad spreken’.
En daar Paulus wist, dat het ene deel behoorde tot de Sadduceeën en het andere tot de Farizeeën, riep hij in de Raad: ‘   Mannen broeders, ik ben een Farizeeër, een zoon van Farizeeën, ik sta terecht om de hoop en de Opstanding der doden’.
En toen hij dit zei, kwam er tweedracht tussen de Farizeeën en de Sadduceeën en de menigte werd verdeeld. Want de Sadduceeën zeggen, dat er geen opstanding is, noch engel of geest, maar de Farizeeën belijden zowel het een als het ander.
En er ontstond groot geschreeuw, en sommige van de schriftgeleerden van de groep der Farizeeën stonden op en streden heftig en zeiden:
Wij vinden generlei kwaad in deze mens! En indien nu eens een geest tot hem heeft gesproken, of een engel!
En toen er grote tweedracht ontstond, vreesde de overste, dat Paulus door hen zou worden verscheurd, en hij liet de soldaten komen om hem uit hun midden weg te halen en naar de kazerne te brengen.
En de volgende nacht stond de Heer bij hem en zei:
‘ Houd moed, want zoals gij te Jeruzalem van Mij getuigd hebt, moet gij ook te Rome getuigen’’’ Hand. 23: 1-11.

“       Neemt u er dan terdege voor in acht
[want gij hebt generlei gedaante gezien op de dag dat de Heer op Horeb tot u sprak uit het midden van het vuur].
       Dat gij niet verderfelijk handelt door u
– een gesneden beeld te maken in  de gedaante van enige afgod:
– een afbeelding van een mannelijk of vrouwelijk wezen;
– een afbeelding van een of ander dier op de aarde;
– een afbeelding van een of ander gevleugeld gevogelte, dat langs de hemel vliegt;
– een afbeelding van een of ander gedierte, dat op de aardbodem kruipt;
– een afbeelding van een of andere vis, die in het water onder de aarde is;
➙En dat gij ook uw ogen niet opslaat naar de hemel, en de zon, de maan en de sterren, het gehele heer [aanzien] aan de Hemelen, aanziet en u laat verleiden u voor dat [geschapen geheel] neer te buigen en hen te dienen, die de Heer, uw God, heeft toebedeeld aan alle volkeren onder de ganse hemel;
terwijl de Heer u genomen is en uit de ijzeroven, uit Egypte, geleid heeft om voor Hem te zijn tot een eigen volk, zoals dit heden het geval is.

✥       Maar de Heer werd toornig op mij [Mozes] om uwentwil en Hij zwoer, dat ik de Jordaan niet zou over-trekken en in het goede land niet zou komen, dat de Heer, uw God, het u tot een erfdeel geven zal.
Want ik zal in dit land sterven, ik zal de Jordaan niet overtrekken; maar gij zult die overtrekken en dat goede land in bezit nemen.
Neemt u ervoor in acht, dat gij het Verbond van de Heer, uw God, dat Hij met u gesloten heeft, niet vergeet en u een beeld maakt in de gedaante van iets, dat de Heer, uw God, u verboden heeft. Want de Heer, uw God, is een verterend vuur, een naijverig God” Deut.4: 15-24.

Gebedsverhoring
”   Uit de diepte, Heer, heb ik tot U geroepen: Heer, geef gehoor aan mijn stem.
Laat Uw oren aandacht schenken aan de stem van mijn smeking.
Zo Gij op ongerechtigheden zoudt achtslaan, Heer; Heer, wie kan dat doorstaan ?Maar bij U is vergeving; omwille van Uw Naam, Heer, heb ik U verbeid.
Mijn ziel verwacht Uw Woord; mijn ziel vertrouwt op de Heer.
Van de ochtendwake tot de nacht vertrouwe Israël [de Kerk] op de Heer.
Want bij de Heer is barmhartigheid;
bij Hem is overvloedige Verlossing.
Ja, Hijzelf zal Israël [de Kerk] verlossen, uit al zijn ongerechtigheden”
Psalm 129[130] vert ROK. ‘s-Gravenhage.

Wat betekent: ‘vanuit de diepten’?
” Gebed wordt niet alleen voortgebracht door de mond of door onze tong, daar menselijke woorden nu eenmaal een einde kennen. 
Wanneer onze gedachten nog steeds pervers zouden zijn, maar het gebed 
vanuit de diepten van ons hart, met veel zorg en bereidwilligheid,
vanuit deze grondslagen van ons intellect ontsnapt, dan
komt het voort uit een klagen. 

Want dat treft de uiterste roerselen van de ziel van hen die in smart leven, ze geraken het gehele hart, God roepend met veel toewijding, en natuurlijk het kan niet anders of dit gebed wordt gehoord.
Dit gebed vanuit de diepte van het hart heeft grote kracht,
ze worden niet omver geblazen zoals afgelopen weken krachtige bomen het begaven, terwijl zij zich toch met hun  wortels breed en diep in de aarde hadden verspreid en zich in de grond [de aarde] hadden vastgeklonken, bestand zouden dienen te zijn tegen elk krachtmoment van de wind, terwijl de bomen die hun wortels heeft slechts aan het oppervlak van de aarde vastgrijpt door slechts een klein briesje wordt omgeblazen en hevig door elkaar worden geschud, totdat zij het begeven. 

Hetzelfde gebeurt met het gebed, dat uit de diepten van de ziel voortkomt en vanuit de diepste diepten oprijst, zal de ontelbare gedachten die opkomen en zelfs indien de hele duivelschare de orde verstoort, dan blijft het gebed vanuit de diepte van het hart  stand houden en is onomkeerbaar, zonder zich terug te trekken.
Het gebed van het hart komt weliswaar uit de mond en over lippen en
door de diepten van het hart zou God toch niet onverschillig zijn ten opzichte van het gebed van Zijn kind” conf. Ephraïm de Syriër.

Vereren van God, Die isals een verterend vuur, naijverig * want Hij gunt niemand enige macht over hetgeen slechts Hem toekomt.
          Dat Christus zo snel tot een eigennaam kon worden heeft te maken met de universele opvatting van de joodse Messias [Hebr. = Gr. Χριστός, Lat. Christus, Ndlnds. ‘Gezalfde’]. Deze universele opvatting gaat ervan uit dat de komst van de Messias niet alleen het herstel van de troon van David komt brengen en daarmee het herstel van Israël, maar dat de komst van de Messias voor iedereen [ook niet-joden!] de mogelijkheid biedt van een herstelde relatie met God. Het gaat niet langer meer alleen om een koninkrijk in Palestina maar
om het Koninkrijk der Hemelen, hetgeen van God is.
Heel belangrijk  voor deze opvatting vormt de uitleg van de begin regels van David’s Psalm:
“De Heer sprak tot mijn Heer:
‘neem plaats aan mijn rechterhand, tot
ik van je vijanden een bank voor
je voeten heb gemaakt’” Psalm 110[111].
Dit citaat vinden we, al dan niet in gedeelten, door het gehele Nieuwe testament heen. Soms ook gecombineerd met:
“Hij heeft alles onder Zijn voeten gelegd” Psalm 8: 7b.
Onze Heer en Verlosser Zelf gebruikt deze Psalm om aan te geven dat er meer dan alleen een nazaat uit het geslacht van David wordt verwacht Marc.12: 35 e.v. Petrus sluit er zelfs zijn 1e toespraak met Pinksteren mee af Hand.2: 36. 

”      Ik wil U belijden, Heer, uit heel mijn hart; [zoals Paulus] in de raad der gerechten, op hun bijeenkomst.
Groot zijn de werken des Heren, uitgelezen naar al Zijn welbehagen.
Belijdenis en luister is Zijn werk, Zijn gerechtigheid blijft in de eeuwen der eeuwen; Hij houdt ze in gedachtenis door Zijn wonderen.
Barmhartig en medelijdend is de Heer, Hij schenkt voedsel aan wie Hem vrezen; 
Zijn Verbond zal hij eeuwig gedenken.
De Kracht van zijn werken verkondigt Hij aan Zijn volk, door hun het erfdeel der heidenen te schenken.
De werken van Zijn handen zijn Waarheid en Recht; getrouw zijn al Zijn geboden. Zij zijn opgericht tot in de eeuwen der eeuwen, om te doen naar Waarheid en Recht.
Hij heeft bevrijding gezonden aan Zijn volk, voor eeuwig Zijn Verbond gehouden: Heilig en ontzagwekkend is Zijn Naam.
Het begin van de wijsheid is de vreze des Heren: goed begrip hebben allen die er naar handelen. Zijn lof moge blijven tot in de eeuwen der eeuwen“.
Psalm 110[111] vert. ROK. ‘s-Gravenhage.

Ja, zelfs met dezelfde eerste regels van Psalm 110 om vervolgens te concluderen: “Laat het gehele volk van Israël er daarom van overtuigd te zijn dat Jezus, die u gekruisigd hebt, door God tot Heer [kurios in het grieks] en Messias [Christus is aangesteld”.  In één adem wordt hier de Christus gelijk gesteld aan de Heer uit deze Psalm.
Zó kan Paulus er ook over schrijven: ” Ja, broeder, laat mij dit voordeel van u hebben in de Heer, verkwik mijn gemoed, in Christus” Philémon 1: 20.
Waar het dus om gaat is dat de verwachte messias veel méér is dan een zoon van David die komt om Israël van zijn onderdrukkers te bevrijden.
Hij is de Verhevene, de Verhoogde Die zit aan de Rechterhand van God en regeert over de gehele wereld, ja al je haren zijn geteld.
De identificatie van Jezus met deze Christus en Heer met behulp van Psalm 110
gaf aan mensen in Antiochië die toch al geïnteresseerd waren in het joodse geloof, de mogelijkheid om zonder zelf Jood te zijn zich toch deelgenoot te voelen van de beloften voor dit Volk en dezelfde God te aanbidden.
Geen wonder dat de volgelingen van onze Heer en Verlosser in Antiochië [een stad’sgemeente, die pertinent tégen de wereld is] de mond vol hadden van Christus en daardoor blijven opvallen.

Het aanbidden of vereren van afgoden
“     Wees dus uiterst behoedzaam om je zielen te behoeden voor kwaad en schade, want je zag niet hoe hij er uit ziet toen de Heer tot je sprak op Horeb op de berg vanuit het midden van het vuur.
Handel niet wetteloos en zorg voor jezelf als een welgevormd beeld met een gelijkenis aan god niet gelijkend op welk beeld dan ook. . . “ conf. Deut.4: 15-16.

Er bestaat in de lezingen van vandaag een opvallende parallel tussen de leer van Mozes en de leer van Sint Paulus in zijn brief aan de Romeinen.
We beginnen het onderzoek naar deze parallel met de volgende samenvatting aan de landgenoten de van het door Rome gestichte rijk:
“Sinds de schepping van de wereld zijn [Gods] onzichtbare eigenschappen duidelijk te zien. . . door de dingen die gemaakt zijn “ Rom.1: 20.
“Mannen . . . onderdruk de waarheid in ongerechtigheid . . . “ Rom.1: 18.
“ Hoewel zij God kenden, verheerlijkten zij Hem niet als God, noch waren zij dankbaar” Rom.1: 21.
“ [maar] verruilde de Waarheid van God voor de leugen en aanbad en diende het schepsel in plaats van de Schepper“ Rom.1: 25.
                                Zowel de profeet als de apostel beginnen met de onzichtbare natuur van God en volgen vervolgens de opkomst van afgoderij tot zijn bron:
” de aanvaarding van de corrupte leugen dat men schepselen kan dienen en aanbidden” Deut.4:16; Rom.1: 25.
Beide leraren sommen verschillende fysieke entiteiten op [Deut.4: 16-19; Rom.1: 23] die objecten van toewijding kunnen worden in plaats van
“de Heer [Die] tot u sprak op Horeb” Deut.4: 15 en
“u brachten” uit. . . Egypte, om Zijn volk te zijn, een erfenis, zoals u deze dag bent” Deut.4: 20, “want de HEER, uw God, is een verterend vuur, een naijverige God “ Deut.4: 24.

Eerbied voor materiële dingen is op zich
een gezonde en natuurlijke beweging van hart en geest.
“Hoe groot zijn uw werken, o Heer!
In wijsheid hebt Gij ze allemaal gemaakt;
de aarde is vervuld met uw schepping “ Psalm 103 [104]: 26.
Problemen beginnen wanneer we “de waarheid van God ruilen voor de leugen” Rom.1: 25. Mensen en met name die van onze huidige generaties beginnen te geloven dat de schepping [het Humanisme] de allerhoogste waarde heeft en dat slechts de geschapen dingen onze hoogste eerbied en toewijding verdient. Je ziet dat in de op de eigengereidheid van de mens gerichtte wetsvoorstellen.
Hier vinden we de bron van afgoderij, dat doodlopende punt waarnaar de tegenstrever/ de duivel ons voortdurend uitnodigt.
We zien precies wat er mis is met de seculiere cultuur om ons heen:
een opperste toewijding aan en aanbidding van materiële dingen met
uitsluiting van al het andere.

Tegenwoordig zijn veel secularisten er zelf bovenmatig trots op
‘vrij‘ van religie te zijn, ze zien echter de dood voor ogen zonder het te beseffen.
Ze werpenzich op natuurlijke wijze elke toewijding tot partijgerichte patronen
in
“de gelijkenis van elk vee op aarde [dierenpartij], of
de gelijkenis van een gevleugelde vogel [natuurfreeks] die onder de hemel vliegt ,
de gelijkenis van alles wat op de grond kruipt, of
de gelijkenis van welke vis dan ook in de wateren eronder de aarde“ Deut.4: 17-18.
Hoe zijn de mensen in hemel’s naam mensen geworden die “hen zijn gaan aanbidden en dienen” – politici worden immers tot goden verheven Deut.4: 19?
Zij hebbne heden ten dage de Macht in handen en spinnen er goed garen bij.
Merk echter op dat de kern van het probleem ligt in de dienst van
“het schepsel in plaats van de Schepper” Rom.1: 25, hetgeen
de centrale fout van het secularisme is.

De apostel Paulus vervolgt zijn leer door de dienst van dingen aan de gevangenneming van de mens te koppelen door “gemene hartstochten” Rom.1: 26.
Bijvoorbeeld: “vrouwen ruilden het natuurlijke gebruik voor wat tegen de natuur is. Evenzo brandden ook de mannen, het natuurlijke gebruik van de vrouw achterlatend, in hun lust voor elkaar“ Rom.1: 26-27.
Er is een voorspelbaar verband tussen het dienen van dingen en het vereren van idolen , in plaats van God, en het leven van morele decadentie.

Mozes waarschuwt zijn Volk tegen dergelijke problemen door voorbeelden te gebruiken van de losbandigheid van de cultus van de Baal Peor Deut.4: 3.
Gods profeet roept ons op om de onzichtbare, onzichtbare en altijd aanwezige Heer en God,
Die in tijd en geschiedenis voor Zijn Volk handelt te aanbidden,
Die ons neemt om de zijne te zijn en ons voortbrengt “uit de ijzeren oven [van onze hartstochten] , uit Egypte [de denkwijze van het aanbidden van dingen], om
Zijn volk te zijn, tot een erfenis “ Deut.4: 20.
We dienen ons ten diepste af te vragen hoe het komt dat we zijn gekomen om
“de rijkdommen van Zijn goedheid, verdraagzaamheid en lankmoedigheid te minachten” Rom. 2: 4.
om materiële doelen te dienen als onze eerste liefde,
om zelfs God aan de kant te schuiven?

“Ontvang mij, een slaaf van genoegens,
o Bron des Leven’s Die
de zonde van de wereld wegneemt“.
uit het gebed van Basilios de Grote voorafgaand aan de communie.

”            Alle volkeren klapt in de handen, juicht voor God met vreugde kreten.
Want de Heer is verheven, ontzagwekkend; Hij is een Koning, groot over heel de aarde. Hij heeft volkeren aan ons onderworpen, heidenen onder onze voeten gebracht.
Hij heeft ons als Zijn erfdeel gekozen, de schoonheid van Jacob die Hij liefhad.
God is omhooggestegen onder gejuich, de Heer onder bazuingeschal.
Zingt een Psalm voor onze God, zingt Hem; zingt voor onze Koning: zingt een Psalm. Want de Koning over heel de aarde is God: zingt de Psalm met verstand.
God heerst over de volkeren, God zet zich neder op Zijn heilige troon.
De vorsten der volkeren zijn vergaderd voor de God van Abraham.
Want de sterken der aarde behoren aan God: zeer hoog zijn zij verheven”
Psalm 46[47] vert. ROK. ‘s-Gravenhage.

Apostichen vespers
tn.6.  ”   Verheug u, Adam, tezamen met Eva, want
Hij Die u zo wonderbaar geschapen heeft,
maar u in het Paradijs met bederf bekleden moest, toen
jullie de onbederflijkheid zelff wilden [be]grijpen;
Hij heeft u geheel tot Zich genomen, en
uw bederf in onbederflijkheid veranderd.
Hij heeft u met Zichzelf verheven en 
u tot het uiterste verheerlijkt
door in uw vlees te tronen bij de Vader“.

tn.6.  ”   Hij, Die in Zijn Goddelijke Kracht
de afvallige vijand in de hel had neergeworpen, 
heeft zonder verandering te ondergaan, mijn natuur op Zich genomen,
zonder vermenging en toch onscheidbaar,
wat menselijke kortzichtigheid daarover ook moge denken.
gelovigen, laat ons Hem met toewijding verheerlijken“.

tn.6.  ” Heden aanschouwen de Hemelse machten hoe de menselijke natuur
op wonderbare wijze omhoog stijgt, en
vol verbazing roepen zij tot elkander:
‘   Wie is deze die daar komt?
Maar hun eigen Meester ziend, bevalen zij de Hemelse Poorten te verheffen.
Met hen bezingen ook wij U zonder ophouden, Die in Uw vlees van daar zult weerkeren, als Rechter van het heelal, de Al-Machtige God“.